De mannen van Greve zouden er flink wat Zweedse kronen voor over hebben om het weer 1996 te laten zijn. In de hoogtijdagen van de tweede golf Scandinavische black metal zou hun bombastische symphonische black metal helemaal op zijn plaats zijn. De band, onder aanvoering van gitarist / bassist en keyboardspeler Swartadauþuz, brengt de tijden van de epische, zwaar op synthesizers leunende black metal à la Dimmu Borgir en Emperor in herinnering. Tot in de kleinste details, denk ook aan het volstrekt onleesbare logo dat er als een afbeelding uit een Rorschach test uitziet, is deze band 1996. Bijna zie je de heren – de band bestaat naast alleskunner Swartadauþuz uit zanger Korgath en drummer Juhos – in volle metaluitrusting door de Zweedse wouden rennen, vergeef me deze nostalgische uitspatting.

‘Föllo af Svavel, Lifvets Dimridå’ is het tweede album van de band, de opvolger van ‘Nordarikets Strid’ uit 2019. Die plaat is behoorlijk onder de radar gebleven, wat waarschijnlijk mede te danken is aan het feit dat de band bij het Duitse undergroundlabel Purity Through Fire onder contract staat. Purity Through Fire is gespecialiseerd in allerhande extreme metal, vooral van de pagan, viking en black ondersoort met teksten in de eigen landstaal. Het woord compromis komt niet in het woordenboek van Purity Through Fire voor, net als woorden als distributie en marketing overigens. Maar dat maakt niet uit, dankzij de wondere wereld van het internet kan iedereen die dat wil de platen van Purity Through Fire gewoon rechtstreeks bestellen.

De kans dat je ‘Föllo af Svavel, Lifvets Dimridå’ in de bakken van de weinige overgebleven gespecialiseerde platenzaken terugvindt is bovendien klein omdat dit een plaat is die weliswaar degelijk is en (zeker voor het genre) goed, helder en tegelijkertijd rauw geproduceerd is, maar slechts weinig echt toegevoegde waarde weet te bieden. De kenners en echte die-hard black metal liefhebbers zullen ongetwijfeld genieten van de lange, epische nummers op dit album. Songs als ‘Åska i Himlavalvets Förljugna Svarthet’ hebben alles in zich waar de fan van trve black metal naar verlangt: gezwollen duistere teksten (in het Zweeds in dit geval), drumpartijen die klinken alsof Thor zelve een woedeuitbarsting heeft en gitaarpartijen die binnen het keurslijf van het genre melodieus zijn. Toch miste ik iets, een ondefinieerbaar maar essentieel element waardoor ik na het majestueuze outro de behoefte voelde deze plaat nog eens op te zetten. Dat is dus precies de makke van dit soort underground black metal, het mist de kwaliteiten om buiten de eigen genrebubbel aan te spreken. Voer voor specialisten.