Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Graveyard – 6
Nuclear Blast Records
Release datum: 29 september 2023
“We genoten van een spontane, eerlijke plaat vol passende beschouwingen over het leven. Zoals we al aangaven: soms hoeft men het niet al te ingewikkeld te maken, maar het hart laten spreken werkt ook om de luisteraar een fijne tijd te geven. Daar staat Graveyard voor op dit zesde album.”
8.5/10
Vera Matthijssens  I 8 januari 2024

Het hoeft niet altijd complex en veelgelaagd te zijn om te charmeren. Onder dat motto ging het uit Gotenburg afkomstige Graveyard al in 2006 aan de slag en is nu toe aan het zesde studioalbum met de simplistische titel ‘6’. Ze wilden net aan het schrijfproces van hun zesde album beginnen toen de pandemie uitbrak en dat heeft voor vertraging en een andere aanpak gezorgd. Voorganger ‘Peace’ werd immers al in 2018 voor de leeuwen gegooid.

‘6’ is het tweede album in de bezetting met bassist Truls Mörck en drummer Oskar Bergenheim, maar het is zanger/gitarist Joakim Nilsson (sinds de oprichting) en gitarist Jonatan Ramm (sinds 2008) die de scepter zwaaien in deze band die zo ontroert met bluesy songs, maar ook zonder schroom kan rocken. Dat rocken wordt op dit zesde album een beetje aan banden gelegd. Dit album is trager (hoera denken wij dan als doomfan), meer soulvol, meer introspectief en een beetje donkerder dan zijn voorgangers. Het bevalt ons in elk geval zeer goed. Zo blinkt de opener ‘Godnatt’ al uit in melancholie, met mooie bluesy gitaarsolo’s en een warme stem die wat aan Madrugada doet denken. Het enige nummer dat in feite echt een uptempo rocker is op dit album is ‘Twice’. Vurige solo’s, ietwat ruwere stem, puik gedaan maar niet uitzonderlijk, dus zijn we maar wat blij met vervolg van dit album. Dat heeft een jaren zeventig sfeer om van te snoepen, leren we in ‘I Follow You’ dat na zijn uitwaaierende klanken toch weer rockt. Het meest ‘soulvolle’ nummer waar men van spreekt is ‘Breathe In Breathe Out’ en dat is mede te danken aan de vrouwelijke achtergrondzang die pittig inpikt op Joakim’s warme contemplaties. Let trouwens ook op hoe smaakvol orgel het gros van de songs meer body geeft. We houden van de weemoed die in de volgende songs volop aan bod komt en hebben dan ook genoten van een spontane, eerlijke plaat vol passende beschouwingen over het leven. Zoals we al aangaven: soms hoeft men het niet al te ingewikkeld te maken, maar het hart laten spreken werkt ook om de luisteraar een fijne tijd te geven. Daar staat Graveyard voor op dit zesde album.