Grant The Sun is een muzikaal project van Håvard Sveberg en Martin Rygge, (Insense, Beaten To Death). Nadat zijn hun ideeën met elkaar gedeeld hadden, werd er contact gelegd met jeugdvriend Markus Lillehaug Johnsen; hij was enthousiast en het drietal was klaar om muziek te gaan maken. Het leidde tot het in 2017 uitgebrachte ‘Grant The Sun’ en een jaar later volgde ‘Summar ur Bild. Het vaste ritme van elk jaar een album wordt gecontinueerd door het Noorse drietal: eind 2019 volgt de nieuwe EP ‘Sur Jupiter’.

Sinds het vorige album heeft de band een heuse mascotte: Sylvain, een panda beer. En deze keer heeft Sylvain zijn vizier op het heelal gericht. En dus gaat Sylvain nu de ruimte in. . Sylvian is echter niet de meest vooraanstaande gast op de EP: dat is niemand minder dan Fredrik Thordendal. Inderdaad, de gitarist van Meshuggah, die op deze EP echter de basgitaar hanteert. Zijn aanwezigheid komt duidelijk door in de dikke laag groove die het album kenmerkt. In vergelijking met het vorige album heeft het logge en lome geluid plaatsgemaakt voor een wat moderner geluid en iets meer tempo. De diversiteit aan invloeden, waarbij o.a. Mastodon vooral de kop opsteekt, blijft aanwezig. De vier composities kennen helaas te weinig uitdaging en frivoliteit om echt te boeien. Pas halverwege de derde track, ‘Arrivée Dangereuse’, wordt er het tempo dusdanig opgeschroefd dat het allemaal een stuk interessanter wordt. De afwezigheid van een zanger, ‘Sur Jupiter’ is net als het vorige werk van Grant The Sun volledig instrumentaal, zou ik in dit geval bijna als een gemis bestempelen. Daar kunnen de korte momentjes waarop wat gesproken Franse tekst deel uitmaakt van de muziek (‘Dans l’Espace’, ‘Sur Jupiter’) niets aan veranderen. Ondanks dat de band uit Noorwegen komt, heeft het gekozen voor louter Franse titels; het hoe en waarom ontgaat me, maar eerlijk gezegd doet het er ook niet toe.

‘Sur Jupiter’ is zeker geen slecht album, maar ik kan ook niet zeggen dat het me de volledige lengte (twintig minuten) enorm wist te biologeren. Nu is dat sowieso een dingetje met instrumentale muziek, maar als bands als Nightverses, I Built The Sky, Dysrhythmia en (het zo goed als instrumentale) Cartoon Theory dat wel kunnen, mag ik daar bij andere acts toch ook op hopen?