Na een korte ombouwtijd heeft Grande Royale zich geïnstalleerd op het podium. Het drumstel en de backline kon grotendeels gelukkig gedeeld worden met Dirty Denims, waardoor een snelle wissel goed te doen was. Van tevoren had ik een beetje mijn twijfels of de stem van Gustav, die toch een stuk minder schor en meer gepolijst/commercieel klinkt dan zijn voorganger Hampus, me live zou kunnen overtuigen. Alsof hij nooit anders gedaan heeft dan combineren van leadgitaar en zang, staat de sympathieke frontman in zijn rol, en maakt deze meer dan waar. In de nummers van het merendeels door Gustav geschreven laatste album ‘Take It Easy’, kan de zang net dat beetje extra bite, door de expressie van het moment meekrijgen en de oudere nummers krijgen een extra boost door een overweldigende toegevoegde dynamiek, zowel in het instrumentale als het arrangement-technische aspect, als in de vocalen, waar ik heel blij van kon worden. Deze nummers waren al heel erg goed, maar zijn in de loop der tijd, door veel gespeeld te zijn, nog eens gegroeid. Vooral de live versie van ‘Got To Move’, die wel geheel opnieuw gearrangeerd leek te zijn, met schitterende opbouw, spannende dynamiek en passend gitaar duel-achtig tafereeltje kon me bij vlagen kippenvel bezorgen.

Naast de bijna Malcolm Young-achtige rol van Andy, wordt ook zijn soleer talent spaarzaam, maar indrukwekkend geëtaleerd. Ook die andere basis is dik in orde; naast de heftig groovende baslijnen van Samuel, is deze knaap trouwens ook een verdienstelijk achtergrond zanger en drummer Johan ziet er niet alleen uit als een beest, slechts gekleed in korte broek en veel zweet, gewapend met vervaarlijke grimassen, hij klinkt ook als een kruising tussen John Bonham en Ginger Baker. Eigenlijk was het gehele optreden een aaneenschakeling van hoogtepunten, maar enkele liedjes wil ik er nog even uitpikken; de nieuwe single ‘Saved By Rock ‘n’ Roll’ (uitgebracht als split 7” volgende maand, tijdens de toer met Liar Thief Bandit) is een heerlijk nummer en het op Lynyrd Skynyrd geïnspireerde ‘Sweet Livin’’ was live nog veel beter dan verwacht. Jammer dat ze ‘Cogitator’ niet gespeeld hebben, maar dit was tot en met de door een bluesy improvisatie intro geïntroduceerde knallende “This is a bit of punk-rocky thing” afsluiter ‘One Second’ een geweldige rock ‘n’ roll rollercoaster geweest. Hopelijk hebben ze genoeg Nederlandse fans gekregen om nog een keer deze kant op te komen.