Halverwege de jaren negentig klopte uit Spanje niet Sinterklaas, maar de band Golgotha aan onze deur met het debuutalbum ‘Melancholy’ waarvan we het nummer ‘Lonely’ grijsgedraaid hebben. De melodieuze doom/death metal met gesproken stukken en grunts alsook heldere gitaarlijnen werd duidelijk geïnspireerd door het toen opkomende (en alom geprezen) My Dying Bride die toen al een band met een status waren. Er volgden nog twee albums, maar vanaf 1998 tot 2018 vernamen we weinig tot niets meer over deze Mediterrane band.

Inmiddels is men toe aan ‘Spreading The Wings Of Hope’, een derde album na de heroprichting. De band heeft altijd onder leiding gestaan van gitarist Vicente J. Paya, maar wisselende bezettingen deden hen evolueren van een band met een zanger naar gedeelde vocalen op de nieuwe schijf. Vicente zorgt nu voor de diepe grunts, in elke song wordt hij van plechtstatige, lage repliek van Maria J. Lladó voorzien, die in 2019 haar intrede maakte in één song op het veelzeggend getitelde ‘Erasing The Past’. De acht nieuwe songs bieden degelijke doom/death metal waarin het verdriet hoogtij viert, maar er glinstert ook een vleugje hoop aan de horizon. Het album is zeker geen trein der traagheid die onverstoorbaar verder ploegt, want het tempo gaat flink de hoogte in tijdens de single ‘Gilded Cage’ en ook ‘Closed Heart’ kent uptempo passages. Toch gaat de vrij voorspelbare afgewisselde zang mogelijk voor sommige luisteraars te eentonig worden na een tijdje. Men is sinds het begin wel aardig gevorderd in het vermijden van een accent in de uitspraak der Engelse teksten en klinkt alles een pak professioneler qua opbouw en productie. Houd je van het doom/death metal genre en bands als Officium Triste en Saturnus, dan is het misschien leuk om deze Spaanse band een kans te geven, ook al haalden ze tot nu toe nooit de klasse van hun grote voorbeelden. Een leuke middenmoter dus.