Voor wie Goats Of Doom al kent is er geen introductie nodig, maar voor de rest, mijzelf incluis, kunnen er enkele verrassingen ontpoppen. Zo heeft de muziek van deze Finse band niks met doom te maken en is zelfs het door hen zelf gepropageerde label black metal niet geheel van toepassing. Het zesde album heet ‘Shiva’. Die titel wekte bij mij in eerste instantie de verwachting dat we te maken zouden krijgen met lange, zweverige composities, maar ook wat dat betreft zat ik ernaast.

De hoofdelementen zijn wel degelijk binnen de black metal te scharen. De drumbatterij, een deel van het gitaarwerk (hoog en schril, met hier en daar tremolo) en de krijsende vocalen zenden al gauw rillingen over je ruggegraat en vormen de basis van de nummers op ‘Shiva’. Dit is echter niet constant, Goats Of Doom komt ook op de proppen met drumritmes en gitaarpartijen die klinken als heavy metal of hele stevige rock ‘n roll. Wat dat betreft passen ze mooi bij de bands die een wat modernere vorm van black metal spelen. Het sologitaarwerk (geen solo’s, maar de gitaren lopen mee met de zang en de ritmesectie) is wel heel erg lekker op dit album en hebben, bewust of onbewust, hier en daar wel wat weg van andere bands. Zo doen de gitaren tijdens ‘Korjuu’ me denken aan Tribulation.

Dit is echter verre van imitatie, deze Goats maken originele muziek. Dit strekt zich verder uit doordat er in het Fins en ook met enige regelmaat in koor gezongen wordt. Dit heeft het “risico” dat een nummer al gauw klinkt als een anthem, iets waar ik zelf ondertussen niet echt meer iets mee kan, maar op dit album wordt het nergens overdreven of afgezaagd. ‘Shiva’ zal dan ook een prima aanschaf zijn voor een ieder die van melodieus, blackened en heavy houdt.