Ik ben verrast door dit wat schreeuwerig ogende album. Ik heb regelmatig een vooroordeel over zaken, terwijl ik graag pretendeer om open van geest te zijn. Toen ik Freak Injection op mijn deurmat kreeg dacht ik dat ik te maken kreeg met de zoveelste band die zich laaft aan de wens van veel mensen om anders te zijn. En ergens is dat ook precies wat ‘Daddy Is The Devil’ doet.

Alleen het doet dit op een geweldige manier, zonder dat je je als luisteraar gaat storen aan de “we zijn anders om het anders zijn” boodschap. Gelijk vanaf het begin schotelt Freak Injection ons stevige rocknummers voor, doordrenkt van een portie electronica en industrial. Het is niet dat ze iets heel nieuws doen, maar het enthousiasme en de heerlijke stem van zangeres Charlie Red zorgen er wel voor dat de muziek positief opvalt. Die stem klinkt het ene moment helder en vernietigend, het andere moment als die van een stoute engel. De muziek heeft een stevige beat en stompt je strak en regelrecht je dwangbuis in. Ik wilde graag iets om over te zeuren hebben, zoals dat het album op een gegeven moment een beetje inkakt, maar dat is niet het geval. Zelfs de wat meer ballad-achtige nummers klinken overtuigend. En als je als band een nummer hebt dat ‘Evil Raccoon Party!’ heet, dan ben je gewoon heel erg cool.

Zoals ik al zei gebeurt er niet heel veel vernieuwends op deze plaat, maar er is verder weinig op te merken aan de muzikale vaardigheden van Freak Injection. Het aantal freaky bands in het rock en metal genre lijkt wel gestaag te groeien in deze tijd van labeltjes plakken, waardoor ik mij afvraag of afwijkend gedrag en uiterlijk nog wel zo anders is, of dat het nu eerder de norm is. Gelukkig interesseert dit Freak Injection allerminst en hebben ze een frisse, sexy plaat gemaakt. Als je van eenhoorns, roze, buiten proportioneel grote borsten, roze, buitenaardse wezens en roze houdt, dan zou deze plaat wel eens precies kunnen zijn waar je behoefte aan hebt.