Feversea schoot in gang in 2020 nadat men postpunk maakte, maar evolueerde in de richting van post metal met black metal invloeden, waaronder screams. Wat komt er op in een mens als de pandemie aan een uitroeiing begint? Een interessant verhaal dat bij dit debuutalbum ‘Man Under Erasure’ hoort. Ooit werd de mens geschapen naar de gelijkenis van god. Mogelijk met het doel om god te vervangen als universele kracht. Wanneer we naar de gebeurtenissen in de 20^e en 21^e eeuw kijken, dan hebben we daar niet veel van terecht gebracht. We brachten op zoveel plekken verwoesting aan dat het schrijnende toneel van een zieltogende wereld binnen handbereik ligt. De mens is zowel nutteloos als onvervangbaar. ‘Man Under Erasure’ is een muzikale verkenningstocht van een nieuw, onzeker universum, waar de laatste resten van humane hoop en dromen gereduceerd zijn tot as. Het vertrouwen in onszelf was misplaatst. Alles wat we ooit kenden zal weggevaagd worden.

Wie gehoopt had op een opmonterend stukje escapisme, wordt er meteen met zijn neus opgeduwd dat het leven geen pretje is. We houden daarbij één ding voor ogen: het album gaat van start in sardonische wanhoop en eindigt met een ongemakkelijke, desperate acceptatie van de feiten. De constructie van riffs in de muziek staat als een huis. Het echtpaar Ada en Isak Lønne Emberland heeft een extra gitarist die vroeger bas speelde en is verworden tot een soepel spelend kwintet.

Het titelnummer en opener kunnen we als intro beschouwen, een intro met enerverende klanken, waarop vrouw en man omfloerste onduidelijkheid in hun stemmen vertoont. ‘Murmer Within The Skull Of God’ is het eerste ware nummer. Daar maken we kennis met de heldere zang van Ada die zuiver en overtuigend klinkt. Er heerst een chaotisch gevoel en het is niet verwonderlijk dat de aanrukkende screams door merg en been gaan. Wanneer ik de titel ‘New Creatures Replace Our Names’ onder ogen kreeg, dacht ik spontaan aan het feit dat ik eens mijmerend voor de deur van een appartementsgebouw stond waar ik ooit gewoond had en alle namen op de belletjes waren me nu onbekend. Maar goed, de trage riffs en kalme cleane zang is hier zalvend, na vier minuten gaat het over in screams. Anderzijds zijn er ook hoge klanken die een beetje ruimtelijk klinken en repetitief worden. De eerste kanjer van acht minuten is ‘Decider’. Best een puike track die aanvangt met trage tokkel en bedachtzame zang en lekker gaat rocken en grooven. Een geslaagd patroon van heen en weer wiegen van kalmte naar erupties (met screams). Zo bevat elke song wel de nodige variatie en wordt het in de single ‘Sunkindling’ zelfs bezwerend nadat men erg weemoedig van start gegaan is en grunts voor het refrein hield. ‘Invocation’ kent alleen cleane zang, ‘Until It Goes Away’ daarentegen is het meest schreeuwerige nummer dat erop staat en de begeleiding is bij momenten super wispelturig. Het herhalen der titel sluit ons buiten met een ongemakkelijk gevoel. Maar er is nog een track van acht minuten, de afsluiter ‘Kindred Spirit’ en dat verloopt dan weer aangenaam in onze oren. Met de nodige contrasten, maar vloeiend. Als debuutalbum is ‘Man Under Erasure’ een eigenzinnige prestatie met een eigen smoel. Liefhebbers van Cult Of Luna of The Ocean moeten dit eens checken.