E-L-R – Vexier
Prophecy Productions
Release datum: 11 maart 2022
“Shoegaze met doomgeladen textuur, een uitnodiging om dit tranceopwekkende avontuur op je te laten inwerken door zijn repetitieve aard en hypnotische sfeer.!”
Vera Matthijssens I 4 april 2022
Onze eerste kennismaking met E-L-R gebeurde tijdens Prophecy Fest 2021 toen twee dames en een mannelijke drummer een wazige muur van repetitieve geluiden produceerden en daar liefhebbers van postrock mee inpakte. Nader onderzoek leert ons dat het hier een Zwitserse band betreft, opgericht door bassiste I.R. en gitariste S.M. Spoedig werden zij gecompleteerd met drummer M.K. Het trio kon aan de slag om het debuut Mænad’ (2019) op te nemen en na de release konden ze op tournee met Amenra en speelden meermaals als support of op geselecteerde festivals. Ze omschrijven hun muziek als doomgaze (shoegaze met een duistere inborst) en postrock.
‘Vexier’ is het tweede album van dit Zwitserse trio dat zich graag in nevelen hult. De lange composities werken in op de geest met repetitieve patronen en stuwende psychedelica. Nemen we opener ‘Opiate The Sun’ met zijn twaalf minuten duur, dan start dit voorzichtig aanzwellend en het blijft lang atmosferisch tot er na een viertal minuten een drassige uitval der gitaren plaatsvindt. Het is dan dat de stuwkracht begint te werken, met wazige zang van de dames op de achtergrond. Men schroomt er niet voor om te eindigen met een minuut die gevuld wordt met een vallende druppel. Om maar even te illustreren dat de opbouw der songs met fluwelen handschoenen aangepakt wordt. ‘Three Winds’ is sneller qua ritme en houdt de repetitieve cadans vast. Akelig klinkende accenten waden door de muur van geluid. In ‘Seeds’ horen we ook wat extreme zang naast de dromerige mijmeringen. Telkens weer volgen er uitbarstingen vol dampende vervorming, zodat de muziek net een oefening in het volgen der getijden is. Een leuke verrassing herbergt afsluiter ‘Forêt’, ook alweer een telg van twaalf minuten. Ten eerste trekken de drumpatronen hier de aandacht, vergezeld van een aanzwellende toon. Na enkele minuten volgen de invallende gitaren. We zijn weer vertrokken, maar ditmaal horen we de mannelijke zang van gastzanger Baze en die is niet van enige urgentie gespeend. Men werkt prima met acceleraties en later nog wat zwevende vrouwenzang op de achtergrond. Shoegaze met doomgeladen textuur dus, een uitnodiging om dit tranceopwekkende avontuur op je te laten inwerken door zijn repetitieve aard en hypnotische sfeer.