Tja, en dan is het – eindelijk – tijd voor de band waar het overgrote deel van de metalheads voor gekomen is: DYING FETUS. Al meer dan 30 jaar behoort het trio uit Baltimore tot de elite van de brute death metal, steeds in wisselende bezettingen. Alleen gitarist/zanger John Gallagher (voorheen ook drummer) is een constante factor in de historie van de band. Maar met bassist/zanger Sean Beasley (al ruim 20 jaar) en drummer Trey Williams (ook alweer 17 jaar) mag je inmiddels toch wel spreken van een steady line-up. De band knalt direct als een dolle uit de startblokken, met het lugubere ‘From Womb To Waste’, waarna direct een tandje wordt bijgeschakeld met ‘Unbridled Fury’. Als geen ander weet het trio een groove neer te zetten, waardoor hun brute death metal toch goed te verteren valt, ook voor niet-death metal fans. John en Sean wisselen zoals te doen gebruikelijk de zangpartijen af, waarbij mijn voorkeur toch altijd uitgaat naar de bijdrages van Sean. Die zijn gewoon iets beter te verstaan en klinken iets dreigender. John komt niet veel verder dan wat rioolgepruttel, maar ook dat past bij de muziek van Dying Fetus, omdat de band met enige regelmaat lijntjes legt naar grindcore en soms zelfs een vleugje hardcore.

Onverwoestbaar walst het trio de Effenaar plat, onder andere met mijn persoonlijke favoriet ‘In The Trenches’ groovend als een Duracelkonijn. De band heeft er inmiddels de nodige vlieguren opzitten en dat zie en hoor je: retestrak worden de complexe songs (‘Compulsion  For Cruelty’ uitgevoerd. Misschien dat de band nooit meer het niveau aantikt van het begin van deze eeuw (ten tijde van ‘Destroy The Opposition’), maar momenteel zijn er weinig bands die de groove én de brute riffs zo organisch laten versmelten als deze drie heren. De aanwezigen zijn razend enthousiast en er ontstaan circlepits aan de lopende band, terwijl je ook moet blijven uitkijken dat je geen schoen van een verdwaalde crowdsurfer tegen je hoofd krijgt. Uit de bol gaan en meebleren kan iedereen tijdens het aanstekelijke ‘Wrong One To Fuck With’, terwijl de enerverende set van 60 minuten wordt afgesloten door oudje ‘Subjected To A Beating’. Jezus, wat trok daar even een orkaan van death metal door Eindhoven! Ongelooflijk dat die het weerbericht niet gehaald heeft. Toch ook een puntje van kritiek: ik kan er de humor wel van in zien (alhoewel…) dat de band voor haar show songs afspeelt van A-ha, George Michael, etcetera. Natuurlijk is het geinig om na zulke intro songs bruut en knalhard af te trappen. Maar de humor ontgaat me totaal om meteen na de klanken van het laatste nummer, ‘Celebration’ van Kool And The Gang te draaien. Ik ben meteen uit mijn bubbel en daar baal ik van! Laat dat voortaan achterwege, nondeju! Dat gezegd hebbende was het toch een heerlijke middag. En nog op tijd thuis voor Studio Sport ook!