Met ‘The Wildest Season’ brengen de Italiaanse rockers The Dream Company voor het eerst in hun zestienjarige bestaan een album met eigen materiaal uit. Hiervoor opereerde de band als Bon Jovi tribute band. In die hoedanigheid heeft de band 600 shows gespeeld, maar nu was het tijd voor eigen werk.

We vinden er tien terug op dit debuut. Zanger Giulio Garghentini heeft qua stemgeluid inderdaad het meeste weg van Jon Bon Jovi. Aangenaam, accentloos maar niet al te krachtig. Gek genoeg trapt het album met ‘Days In Blue’ niet erg overtuigend af. Het is een beetje dertien in een dozijn rock. Het hierna volgende ‘Mine, Mine, Mine’ is wel overtuigend neergezet evenals de mid tempo ballad ‘Scared To Be Loved’, waar ook het gitaarwerk die van Bon Jovi duidelijk als invloed heeft. Het album is goed geproduceerd door Mario Percudani, maar daar houdt zijn bemoeienis niet op. Een groot deel van de muziek komt van zijn hand en ook als achtergrondzanger is hij te horen. Je kunt dus met recht spreken van een vijfde bandlid. In het stevig rockende ‘Salvation’ laat gitarist Enrico Modini nogmaals horen de weg op zijn gitaar goed te kunnen vinden. Nummers als ‘Revolution’ of ‘River Of Love’ weten helaas minder te imponeren. Het afsluitende ‘Liars’ en ‘Love Is Possesion’ zorgen er voor dat ‘The Wildest Dream’ zeker een voldoende scoort. Liefhebbers van rock zoals die in de jaren 80 te horen was kunnen ‘The Wildest Dream’ gerust een kans geven. ‘The Wildest Dream’ steekt met gemak boven het maaiveld van matige Italiaanse rockbands uit.