Devotion? Ik was niet bekend met deze Spaans band tot ik het digitale promootje in m’n mailbox zag verschijnen. Een beetje verwonderlijk, daar ik de Spaanse extreme scene wel volg, maar ook weer niet zo, want ik betwijfel of het debuut ‘Necrophiliac Cults’ (2016), dat de in 2013 opgerichte band via The Horror Dimension uitbracht, ooit onze contreien bereikt heeft. Nu men bij het alom bekende Memento Mori zit, is de kans op meer naambekendheid natuurlijk groter en zo zijn we aanbeland bij hun tweede langspeler, ‘The Harrowing’ genaamd.

De knallende riff en de invallende roffel na de angstaanjagende intro maken meteen duidelijk met wat we hier te maken hebben, namelijk death metal van de oudere soort die eerder voort beukt in plaats van voort raast. Dan denk je al snel aan doom/death en zo kan je het ook bekijken, al noemden we dit vroeger gewoon death metal. Enigszins verrassend in deze dichte mist is dan ook het plotselinge opduiken van keyboards. Geen symfonisch gejengel of horror-esque riedeltjes, wel subtiele toetsen, die de beklemmende sfeer nog wat meer in de verf zet. De diepe grunt van Vicent Riera heeft bij momenten wat weg van die van Dave Ingram en dendert als een pletwals door de songs. Ik krijg ergens in het begin nog wel ergens een Asphyx gevoel, maar dat raak ik kwijt naarmate het album vordert. Het uitmuntende solowerk, het eerder vernoemde gebruik van synths (prachtige passages bij momenten zoals in ‘Birth Of Horror’), de geraffineerde achtergrondzang en de benauwende interludes maken van ‘The Harrowing’ meer dan het zoveelste death metal album. Die ongure tussenstukjes verstoren de flow van het album eigenlijk niet: ze versterken alleen het negatieve gevoel dat er reeds hangt. Julkarn (Graveyard), gitarist en één van de stichtende leden laat hier horen tot wat hij in staat is. Helaas is hij vertrokken na de opnames van dit album, maar zijn plaats wordt nu opgevuld door Jesús Francés en Nosfer, dus voortaan twee gitaristen bij Devotion. Nosfer’s kunstjes kan je bewonderen op het debuut van Orthodoxy van 2019. Eigenlijk leunt ‘The Harrowing’ ook redelijk dicht tegen eerder werk van Graveyard aan. Ik moet dan denken aan ‘…for Thine Is The Darkness’. Er zijn nogal wat gemeenschappelijke componenten natuurlijk. Het gebruik van instrumentale tussenstukken, dezelfde gitarist en ook dezelfde man in de studio. De plaat is gemixed en gemastered door Javi Félez van de Moontower Studios en dan weet je dat het goed zit, getuige albums van Balmog, Altarage, Nerve Saw, Pyre en andere Carnal Tombs.

Liefhebbers van Coffin Curse, Ectoplasma, Cardiac Arrest en andere Memento Mori bands, alsook mannen/vrouwen die wild worden van Graveyard, Morbid Flesh en vettige basgitaren, kunnen dit schijfje zonder veel nadenken bij in de kast zetten.