Al ruim veertig jaar hoort Destruction tot de old school toppers van Duitse thrash metal. Na een uitgebreide Zuid Amerikaanse en Europese tournee om dat te vieren gingen ze onvervaard aan het werk om ‘Birth Of Malice’ – hun tweede worp voor Napalm Records – gestalte te geven. Net zoals op voorganger ‘Diabolical’ (2022) lijkt men steeds meer furieus uit de hoek te komen.

‘Diabolical’ betekende een nieuw Destruction tijdperk dat ingeluid werd. Na het vertrek van jarenlang trouwe gitarist Mike, vond men een nieuwe kracht binnen de rangen in snarenplukker Martin Furia die zijn naam alle eer aandoet, samen met kompaan Damir Eskić. Frontman Schmier blijft vol overtuiging zijn kritische teksten uitspuwen en zorgt samen met drummer Randy Black voor een ritmesectie die staat als een huis. Met een nieuw label en dit nieuwe viertal was men extra gemotiveerd en die lijn wordt onverminderd voortgezet op ‘Birth Of Malice’.

Na een korte introductie met het titelnummer is het naar de band genoemde ‘Destruction’ een bruut statement, een thrash hymne in wording waar elke rechtgeaarde thrasher zich in zal herkennen. Rebels blijven ze, getuige ‘No Kings – No Masters’ en vooral het opruiende ‘Scumbag Human Race’ dat netjes de vloer aanveegt met dat dekselse mensenras dat deze planeet om zeep helpt. Het met lekkere shredding gitaren gevulde ‘A.N.G.S.T.’ is een aanklacht tegen de gretig gelanceerde angstcultuur van elke regering om het gepeupel onder de knoet te houden. Wat hebben we meer nodig om onze nekspieren overuren te laten presteren? Egoïsme, nog zo’n plaag die overal opduikt en zich manifesteert in ‘Greed’ en ‘Evil Never Sleeps’, althans toch de aanklacht ervan. Destruction vergeet daarbij nooit zijn roots en dat wordt sympathiek geïllustreerd in een coverversie van de Accept kraker ‘Fast As A Shark’. Menige fan zal deze nostalgie weten te smaken als ie terugdenkt aan de jonge jaren. Van eenzelfde strekking zal ongetwijfeld de nieuwe documentaire zijn van Destruction die momenteel in Duitse bioscopen loopt, maar ongetwijfeld pas begonnen is aan zijn succesvolle verovering van alle harten. We kunnen het niet anders uitdrukken dan ‘No Rest For The Wicked’. Het is overduidelijk: Destruction heeft nog steeds het heilige vuur in zich.