Het Canadese deathcore-icoon Despised Icon is terug. Na zes jaar stilte bracht de band op 31 oktober 2025 hun zevende album ‘Shadow Work’ uit via Nuclear Blast. Het album glipte aanvankelijk wat onder de radar, maar gelukkig kwam het onlangs op mijn pad en ik moet zeggen: het heeft me aangenaam verrast. Het klinkt snoeihard, maar bevat tegelijk verrassend veel diepgang en melodie.

Dat merk je meteen bij opener ‘Shadow Work’: vanaf de eerste seconde word je overspoeld door pure deathcore, met razendsnelle riffs, een fenomenale drummer en het vocale duo Alex Erian en Steve Marois dat elkaar perfect aanvult. Alex neemt de hogere screams en hardcore-achtige vocalen voor zijn rekening, terwijl Steve zorgt voor de diepe growls en pig squeals.

Het daaropvolgende ‘Over My Dead Body’ voegt zelfs een derde stem toe: Matt Honeycutt van Kublai Khan. Hoge en lage zangpartijen wisselen elkaar af bovenop messcherpe riffs, en halverwege krijg je een korte, verrassende break met metalcore-achtige hiphop vibes, om daarna weer vol gas verder te gaan. Hoewel Despised Icon nog steeds bewijst dat ze tot de top van de deathcore behoren, schuiven ze op sommige nummers meer richting hardcore. ‘Corpse Pose’ is daar het eerste voorbeeld van: catchy riffs en meerstemmige refreinen doen denken aan de energie van Biohazard. Dat gevoel keert terug in ‘Reaper’, waar hardcore en deathcore samenkomen, inclusief diepe pig squeals tegen het einde. Hier hoor je ook gastbijdragen van Scott Lewis (Carnifex) en Tom Barber (Chelsea Grin / Darko US). De grootste verrassing is ‘In Memoriam’, met zelfs wat cleane zang en opnieuw een stevige hardcore-inslag. Is dat positief? Pure deathcorefans zullen misschien mopperen, maar deze veelzijdigheid maakt het album toegankelijker voor een breder publiek. Eén ding is zeker: in de moshpit gaat het er niet rustiger aan toe!