Demolizer is een jonge Deense thrash metalformatie. De vier heren Ben (gitaar en vocalen), Aria (gitaar), Björn (basgitaar) en en Max (drums) waren vorig jaar finalist in de Danish Wacken Metal Battle. Eerder al, in 2018, brachten ze een EP uit met de titel ‘Ghoul’. ‘Thrasmageddon’ is het debuutalbum van het kwartet.

De titel van het album dekt de lading volledig. Het intro van de openingstrack ‘Copenhagen Burning’ is weliswaar dik in orde maar lijkt wel veel op Slayer. De rest van het nummer gaat van hop hop hop zoals oude thrash dat moet wezen. Ietsje gas terug had wel gemogen want de muzikanten hebben hoorbaar moeite om elkaar bij te houden. Zanger Ben ‘Polle’ Radtleff brult er lekker op los. Het album vervolgt met het tweede nummer met de vrolijke titel ‘Cancer In The Brain’. Het heeft wat meer tempowisselingen en is daardoor qua opbouw meteen een heel stuk spannender. De melodieuze gitaarsolo in het midden van het nummer eist de aandacht meteen op.

De productie van het album van Lasse Ballade is zo droog als een hap beschuit, vooral de drums klinken alsof ze in een kartonnen doos zijn opgenomen. Het past ook wel een beetje bij de stijl van metal natuurlijk, maar gaat na een paar tracks toch wel wat vervelen. Het intro van ‘NTC’ is zwaar bij Metallica afgekeken en lijkt mij iets te veel op ‘Harvester Of Sorrow’. De rest van het nummer is bij vlagen wat technischer dan de andere tracks. Ook het intro van ‘Bloodshot Eyes’ klinkt als Metallica (‘Disposable Heroes’ deze keer) waarmee wel duidelijk wordt welke band bij de heren op nummer één staat, met Slayer op een goede tweede plek. ‘Gore’ doet zijn naam meer aan en is het snelste (niet het beste) nummer van het album. ‘Until the day I die’ kent een rustig intro en blijft dat ook qua tempo. De gitaren gaan daardoor als vanzelf veel meer swingen. Polle blijft schreeuwen op deze track, dat is wat jammer. Toch is dit mijns inziens het best gelukte nummer van het album waarmee de heren laten zien meer in zich te hebben dan alleen maar met 200 km/h te thrashen en hier en daar wat af te kijken bij hun grote voorbeelden. Ook ‘Lost Torment’ begint daarna stemmig en rustiger maar schakelt daarna toch weer op naar de hoogste versnelling. De laatste tracks blijven ook lekker door thrashen al weet de band met afsluiter ‘MSW’ toch wel weer indruk te maken door het op en neer schakelen van snelheid. Het maakt de sluitpost van ‘Thrashmageddon’ een lekker afwisselende track.

Demolizer: voor fans van old school thrash metal zonder veel franjes.