Delain & Illumishade in P60, 20 januari 2024
“Prachtig en het blijkt maar weer: muziek is ook de beste vorm van therapie.“
Het is alweer een jaar geleden toen er een zucht van verlichting slaakte door het Delainkamp, nadat ze met succes met hun nieuwe album ‘Dark Waters‘ lieten zien ook met de vernieuwde line-up hun fans goeddeels vast hebben weten te houden. Fans en pers waren het er over eens dat Martijn Westerholt bull’s eye raakte met de plaat en de navolgende live shows lieten zien dat de band niets aan impact heeft hoeven inboeten. Vandaag spelen ze met Illumishade in het Amstelveense P60 en ook vanavond is het weer, net als zo’n beetje alle shows door Europa van het afgelopen jaar, volledig uitverkocht. Oud collega Remco Post was aanwezig om zijn dochter de best denkbare verjaardag te gunnen… met succes
22 januari 2024 I Tekst: Remco Post
Delain in een uitverkocht P60 in Amstelveen. Allereerst stond er bij aankomst een wel erg lange rij van mensen om naar binnen te gaan. om 20:00 ging de zaal open en om 20:15 zal het Illuminishade beginnen. Nou, ik kan je zeggen dat toen minamaal de helft van de mensen nog niet binnen was, En ik dus ook niet. Nadat jassen in de lockers zaten kon ik op zoek naar een 2 euro munt, die ik uiteraard niet bij me had. En ik kon weer in de rij gaan staan voor een muntje voor kluisjes. Al met al het duurde het dus even voordat mijn dochter (die jarig was die dag) en ik binnen waren. Het mocht de pret al metal amper drukken.
Het was inmiddels iets over half 9 toen we de zaal binnen wandelden. Ik kende Illumishade verder niet, maar het klonk leuk, al was het geluid wel slecht. Het was vooral zang en toetsen met verderop ergens gitaar, maar gedurende de hele show zat er niemand achter de geluidstafel. Best bijzonder. Maar de band en het publiek waren enthousiast en ze brachten goed de sfeer erin. Zeker toen de gitarist tussen de nummers door vertelde dat het bijna Carnaval is en hij ‘Er staat een paard in de gang‘ inzette. Ik heb me uitstekend vermaakt, maar het is verder geen band die zal blijven hangen bij me.
Na een half uurtje ombouw begon dan Delain, en het was alweer de 4e keer dat ik ze live zag in deze samenstelling. Ze trapte af met ‘The Cold’ en het stond en klonk meteen weer als een huis. Deze band levert kwaliteit! Nummer na nummer werden ingezet en de uitverkochte zaal ging uit z’n plaat. Grappig was dat tijdens het 7e nummer ‘Sleepwalkers Dream’ de gitarist Ronald en de bassist Ludo stiekem wisselde van instrument. Ik weet niet of dit afgesproken was, maar zo zag het er niet uit; supergaaf.
Tussendoor doen zangeres Diana en gitarist Ronald hun verhalen, met name bij die laatste met een goede dosis humor erbij. Zo bedankte hij dat we onze Domino avond hadden opgegeven om bij Delain te kunnen zijn.
Uiteraard was ook weer Paolo Ribaldini uit Finland overgekomen. Het is een klein mannetje, maar met een zeer indrukwekkende power in zijn stem. Hij doet natuurlijk op het album ‘Dark Waters’ mee, maar ook de rol van Marko Hietala in diens oudere Delain songs kan hij gemakkelijk aan. En een prachtig spektakel om hem samen met Diana te zien knallen op de vocalen.
Na de toegift volgden er meer toegiften en ze hebben maar liefst een dikke 1,5 uur gespeeld. Ze sloten vervolgens de show af met het bekende ‘We are the Others’ die ze opdroegen aan de geluidsman Stan, die zoals Ronald het zei: een klotedag had. Bij de buiging na afloop stond Stan ook in het rijtje en de emoties waren zichtbaar. Prachtig en het blijkt maar weer: muziek is ook de beste vorm van therapie.
Na afloop (dankjewel Martijn en Diana) was er nog even aandacht voor mijn jarige dochter Sienna, die die dag 14 jaar werd, en zo werd het ook voor haar een dag om nooit meer te vergeten.
Social media