Toen Delain in het begin van 2021 uit elkaar viel, gaf niemand nog een stuiver voor het mogelijke voortbestaan van deze Nederlandse symfonische metalformatie. Gelukkig toonde oprichter en bandleider Martijn Westerholt het nodige doorzettingsvermogen en besloot hij na een korte periode van bezinning zijn geesteskind weer nieuw leven in te blazen. Hij zocht hulp bij zijn oude bandmaatjes Sander Zoer (drums) en Ronald Landa (gitaar) om Delain in eerste instantie als project door te zetten. Er werd weer aan nieuw materiaal gewerkt en achter de schermen werd er gezocht naar de ontbrekende schakels in de bandbezetting. In eerste instantie werd bassist Ludovico Cioffi (ex live gitarist Ne Obliviscaris) aangetrokken, maar toen moest de moeilijke zoektocht naar een vervanger van de immens populaire frontvrouw Charlotte Wessels nog succesvol afgerond worden. Toen de fraai ogende Roemeense zangeres Diana Leah zich bij Martijn meldde, en hij haar een aantal symfonische metal covers zag vertolken, werd na een een kort auditie-proces duidelijk dat zij de juiste persoon was om de open plek in te nemen.

Na beluistering van het nieuwe album ‘Dark Waters’ kan ik alleen maar bevestigen dat de keuze voor Diana de enige juiste is geweest, want haar vocale bereik en klankkleur komt angstvallig goed in de buurt van die van haar voorgangster. Qua vocale invulling zit het dus wel goed op de tien nummers die op ‘Dark Waters’ te vinden zijn. Maar hoe zit het dan met het song materiaal zelf? Nou, ook daar kan ik meteen alle mogelijke twijfels wegnemen, want deze zevende full-length plaat van dit vijftal klinkt op en top Delain. Daar waar op voorganger ‘Apocalypse & Chill’ de grenzen van het genre wat meer verkend werden, gaat Delain op ‘Dark Waters’ weer terug naar de basis en dat klinkt uitermate goed mag ik wel zeggen. Nummers als ‘Beneath’, ‘The Quest And The Curse’ en ‘Tainted Heart’ klinken erg vertrouwd en dat zal voor de vele fans een enorme geruststelling zijn. Met het erg fraaie ‘Moth To A Flame’ en het heavy ‘Invictus’ hebben we wat mij betreft de beste momenten van het album te pakken, al dient te worden gezegd dat het kwaliteitsniveau erg consistent te noemen is. Gastbijdragen van Marco Hietala (ex-Nightwish) en de nog redelijk onbekende, maar erg goede zanger Paolo Ribaldini maken het beluisteren van deze plaat alleen nog maar interessanter en laatstgenoemde is op drie nummers met zijn indrukwekkende stemgeluid behoorlijk prominent aanwezig. Hij kan op deze plaat dan ook gezien worden als een soort van “zesde bandlid” en hij zal de band ook gaan vergezellen op de komende toer.

‘Dark Waters’ is wederom een erg overtuigende release geworden en toont onomstotelijk aan dat Martijn er goed aan gedaan heeft om Delain de doorstart te geven die de band verdient. Het zou voor de vele fans erg jammer zijn geweest dat een band die in staat is om dit uitstekende song materiaal te creëren verloren te zien gaan. Gelukkig is dat met deze nieuwe line-up voorkomen en heeft men met ‘Dark Waters’ een eerste indrukwekkende release uitgebracht. Welkom terug!