Als er twee dingen zijn waar je bij de Doornroosje op kan rekenen, is het dat ze rijkelijk laat de deuren open gooien en dat je lang moet wachten bij de garderobe. Het was dus ook al een eind in hun setlist dat ik The Legion:Ghost eindelijk te zien krijg, ik kom binnen op hun single “The Price”. Met het eerste biertje in de hand sta ik lekker te genieten van de moderne metal die dit vijftal op het nog wat onwennige publiek afvuurt. Qua stijl kan ik de band lastig plaatsen, ze hebben zeker invloeden van de “Göteborg sound” zoals Dark Tranquillity, maar ook elementen van metalcore steken de kop op, wat dan weer naar een band als Trivium neigt. Welke naam we het beestje ook geven, dat er van de band genoten werd was wel duidelijk gezien het applaus na afloop.

Hierna was het tijd voor Nailed To Obscurity. Deze mannen maken melodic death/doom en al snel ging de snel voller wordende zaal als één man mee in de muur van geluid die dit genre live altijd zo vet maakt. Ook deze band heeft goed opgelet bij Dark Tranquillity, de gelaagdheid van de muziek, de diepe grunts en het gebruik van natuurwetenschappelijke terminologie in de teksten lieten dit doorschemeren. De eerste moshpits komen ook tot leven en tegen het eind is er zelfs nog een wall of death, er moet nogal wat energie uit! De band had in totaal ongeveer een half uurtje speeltijd, en daar had van mij zo nog een half uur achteraan gemogen. Een erg toffe band die ik thuis zeker eens verder ga verkennen, en te zien aan de response van het publiek dachten er meer mensen zo over.

Het zijn in Nederland verdraaid populaire genres: viking, folk en pagan metal. Het mag dus weinig verrassing zijn dat er voor Ensiferum misschien nog wel meer enthousiasme was dan voor de “echte” headliner. Na het intro knalt de band ijzersterk uit de startblokken met ‘Rum, Women, Victory’ van hun nieuwste album. Direct valt de uitstekende stem van nieuwe toetsenist Pekka Montin op, een schot in de roos om deze man in de gelederen op te nemen. De meeste aandacht gaat natuurlijk uit naar Petri Lindroos die nog altijd de hoofdvocalist is. Vier nummers van de nieuwe plaat worden er gespeeld, verder is het vooral oud werk wat de revue passeert. Publieksfavorieten hierbij zijn vanzelfsprekend ‘In My Sword I Trust’ en de heuse klassieker in het genre ‘Lai Lai Hei’. Uiteraard is het publiek volop in beweging, de circle pit is bij deze band favoriet. Mij een paar door de lucht vliegende tanden herinnerend bij het vorige Ensiferum concert in Doornroosje bleef ik lekker wat meer naar achteren staan, om daar nog gecomplimenteerd te worden op mijn blijkbaar uitstekende air guitar skills. De afsluiter is de titelsong van ‘From Afar’, waarop de fans nog één keer goed los gaan. Helaas zit een encore er niet in, het is echt tijd voor “see you next time!”.