Dan Brooklyn – The Great Beast
SAOL
Release datum: 1 december 2022
“De nummers worden hier en daar door gesproken woord aan elkaar gepraat waardoor de muzikale documentaire waar je feitelijk naar luistert, goed tot zijn recht komt”
Erik Boter I 13 december 2022
Het blijft een bijzonder gegeven dat een man als Aleister Crowley ook nieuwe generaties blijft inspireren. De schrijver en occultist overleed 75 jaar geleden, maar nog steeds raken (jonge) lezers door zijn werken en ideeën geïnspireerd, zeker ook in de wereld van rock en metal.
Het laatste product dat bovenstaande onderstreept is het werk ‘The Great Beast’ van multi instrumentalist Dan Brooklyn. Brooklyn heeft gestudeerd in Eindhoven maar of zijn wieg daar ook stond heb ik niet kunnen ontdekken. Dat maakt verder ook niet zoveel uit. Het muzikaal gebodene kan hoe dan ook de internationale concurrentie met gemak aan.
Tekstueel en qua concept (zie hiervoor bijvoorbeeld de prachtige hoesfotografie) is wel duidelijk wat Brooklyn voor ogen heeft. Muzikaal gezien zou je “The Great Beast” moderne shockrock kunnen noemen al is dat iets te kort door de bocht. Denk aan een combinatie van een hardere versie van Ghost met venijnige, gruntachtige vocalen gebouwd op een heftig ritmische ondergrond. Het vergelijk met Ghost komt vooral door het brede gebruik van engelachtige, maar toch zware koorzang die op het album alle ruimte krijgt.
Ook referenties naar Rammstein liggen op de loer, niet alleen op het gebied van de ritmiek van de slaggitaren maar ook als het over de zang van Brooklyn zelf gaat. Luister maar eens naar ‘The Equinox Of The Gods’. Toch is de muziek op ‘The Great Beast’ over de gehele linie zwaarder dan de hierboven aangehaalde referenties. De nummers worden hier en daar door gesproken woord aan elkaar gepraat waardoor de muzikale documentaire waar je feitelijk naar luistert, goed tot zijn recht komt.
Vanwege de enorme bombast is ‘Liber XLIV (The Mass Of The Phoenix)’ mijn persoonlijke hoogtepunt van het album. En hoewel ik de keuze wel snap, is de afsluitende cover van Ozzy Osbourne’s ‘Mr. Crowley’ (voorafgegaan door het intro The Poet’) er eentje die uitblinkt in overbodigheid. Van sommige nummers is het beter dat je afblijft, zeker als Randy Rhoads de oorspronkelijke gitarist was. Hoeveel moeite je ook doet, daar kom je nooit overheen. Het was ook niet nodig geweest, want Dan Brooklyn heeft met ‘The Great Beast’ verder een intrigerend album afgeleverd dat ook zonder een cover fier overeind blijft. Ik ben benieuwd of er liveshows gaan komen; daar leent het album zich uitstekend voor.
