François Breulet, beter bekend onder zijn artiestennaam Corvus (von Burtle) is een bezig baasje. Naast zijn gitaarwerk bij de occulte black metal band Wolvennest heeft hij nog een aantal projecten onder zijn hoede, waarvan Cult of Erinyes het bekendste is. In deze band vormt hij sinds 2018 de kern, samen met de man die nooit slaapt, de workaholic aller workaholics, Déhà. Déhà zou je kunnen kennen als lid van Wolvennest en nog zo’n dertig (!) andere bands dan wel projecten. Hij heeft blijkbaar tijdens de afgelopen coronapandemie in quarantaine gezeten in een studio, want naast al het werk voor die onnoemlijk vele bands heeft hij kans gezien om in zes jaar tijd meer dan veertig solo albums uit te brengen.

Tussen de bedrijven door heeft (A)DéHà(D) dus nog tijd gevonden om voor vriend Corvus de vocalen te doen op het nieuwste album van Cult of Erinyes, ‘Metempsychosis’. De basis daarvan is een aantal jaren geleden vastgelegd en vervolgens door de band bijgeschaafd en vervolmaakt. DéHà kon zich dus met een gerust hart op zijn vele nevenprojecten richten.

Slechts twee songs telt dit album, maar die duren wel beiden meer dan twintig minuten – een ouderwetse plaatkant dus. Als je een paar stappen terug doet en Cult of Erinyes van een afstandje bekijkt en beluistert dan wordt al snel duidelijk dat deze band een uitlaatklep is voor Corvus. Een soort ongefilterd, onbegrensd Wolvennest waarin de basis weliswaar hetzelfde is maar verder alles net een stukje verder gaat. Harder, sneller, ruwer, langer, maar ook compromislozer. De lange songs bieden de mogelijkheid om te spelen met sferen, te gaan van een extreem naar een ander. Van harde snelle black metal naar duistere ambient. En dat spel is wel toevertrouwd aan Corvus en zijn kornuiten. Door op gezette tijden terug te schakelen van dissonante psychedelische black metal waarin duidelijk de verwantschap met Wolvennest (en gelijkgestemde geesten zoals Oranssi Pazuzu) te horen is, naar spacey experimenten met vervormde vocalen en zweverige gitaren blijven de lange nummers spannend.

Het kaleidoscopische karakter van de twee epische songs is ongetwijfeld een verwijzing naar het concept dat ten grondslag ligt aan ‘Metempsychosis’. Dit vijfde volwaardige album van het Brusselse gezelschap wil het delirium en het gevoel het leven als een versneld afgespeelde film voorbij te zien gaan op dat fatale moment net voor de dood in geluiden vangen. Dat is aardig gelukt – voor zover dat voor ons levenden in te denken valt natuurlijk – in de songs ‘Death and the Voyage’ en ‘Eternity in a Second’. De gitaren gaan van blaren op de trommelvliezen trekkende tremolo riffs naar galmend en van episch naar verdwaalde akkoorden als mistflarden boven een mossige bosbodem. Déhà weet vanuit een traditionele black metal squeak met een agressieve grom die richting grunten gaat een krachtig tegenwicht te bieden aan het door Corvus ontketend gitaargeweld.

Er is wat tijd verstreken sinds het vorige album ‘Æstivation’, vijf jaar om precies te zijn en in die periode is Ahephaïm, drummer van onder andere de Belgische black metal grootmacht Enthroned en Sabathan ingelijfd, zodat Déhà niet langer drums en zang hoeft te combineren. In combinatie met de al wat langer meelopende Algol (bas) en Baron (leadgitaar) is het solovehikel van Corvus aldus uitgegroeid tot een volwaardige band.

‘Eternity in a Second’ eindigt na ongeveer twintig minuten met een buitengewoon akelig klinkende geluidscollage. Een passend besluit van een beklemmend en beklijvend album voor wie Wolvennest kan waarderen maar stiekem te gewoontjes vindt.