Wanneer je spreekt over een echte underground klassieker, dan is ‘Led Astray’ een must om te ervaren. Het derde album van Crucifier, een band die al sinds 1990 bestaat, lijkt opgenomen te zijn in een sombere kelder, versierd met omgekeerde kruisen. Dit ruwe geluid draagt bij aan een onmiskenbaar demonisch gevoel. De stem van zanger en drummer Cazz Grant is misschien wel een van de meest schurende en duivelse stemmen die ooit zijn opgenomen.

Ondanks de ongepolijste klank, is er ruimte voor verrassend melodieuze gitaarsolo’s. Het drumwerk is compromisloos krachtig, maar is in de eindmix iets naar de achtergrond geplaatst, waardoor de gitaren de hoofdrol spelen. Een nummer als ‘Feed The Furnace’ biedt de perfecte balans tussen black en death metal. Het komt misschien primitief over, maar het album dendert voort op een zeer agressieve manier. De sporadische samples versterken het duivelse karakter. ‘In Hircine Splendor’ begint met een soort wespennest, waarna riffs de overhand nemen en samen met een sprekende zangstem een donkere en duivelse sfeer scheppen, om vervolgens over te gaan in een razendsnel tempo. Dit wordt later in ‘Trafficking with the Devil’ herhaald. Een sample uit een oude horrorfilm, waarin een stem verkondigt dat duivels opgehangen en daarna verbrand moeten worden, vormt de introductie, waarna een zoemende gitaar het overneemt en zanger Cazz zijn tekst op een verhalende wijze ten gehore brengt.

‘Led Astray’ is verre van aantrekkelijk, voornamelijk door de wankele eindmix. Maar dat draagt juist bij aan de charme van het album, omdat het black en death metal laat horen in hun meest basale vorm, doordrenkt met kwaadaardige blasfemie.