Er zijn heel wat bands met de naam Cromlech, maar dit artikel gaat over het éénmansproject uit Berlijn van Impurus aka Eugen Herbst. Cromlech richtte hij al op in 1994, maar het bleef lange tijd een leeg blad in de geschiedenis, omdat in dat jaar ook Dies Ater werd gestart en voorrang kreeg. Bovendien speelde Impurus ook nog bij Cryogenic en richtte hij de doom outfit Albez Duz op.

Pas in 2021 kwam er wat schot in de zaak bij Cromlech, want toen werd eindelijk een debuutalbum ‘Cold And Stiff’ uitgebracht, maar dat was allemaal ouder werk van de beginperiode van de demo’s die in de jaren negentig gemaakt waren. We kunnen dus stellen dat dit tweede album ‘Of Owls And Eels’ eindelijk het ware, huidige Cromlech reflecteert en dat met redelijk ongepolijste black metal die openstaat voor andere invloeden. Intussen heeft Impurus ook drie bijkomende muzikanten gestrikt om live te gaan spelen in 2025.

Het album klinkt veelzijdig, al blijft het underground. ‘Old Incineration Hymn’ zou een groots begin moeten zijn, maar het is vrij diffuus met onduidelijke zang op de achtergrond. In de volgende twee songs krijgen we snelle black metal met atmosferische onderbrekingen. Keyboards worden dominant gebruikt. Vanaf ‘Ice Curse’ wordt het echter interessanter. Die song is ook zwartgeblakerde furie, maar heeft een duidelijke richting en meer vlees om het bot. ‘Eels (part 1)’ is dan weer een atmosferisch rustpunt met akoestische gitaren, een duister gesproken tekst en wat effecten. Doom invloeden van Impurus’ andere band Albez Duz duiken op in het sluipende, trage ‘The Quiet Witness’ en ook dit nummer heeft veel gesproken stukken. Zwevende keyboards en vervormde gitaarsolo’s vormen een houvast. Het is het Duits gezongen ‘Mordlust’ is terug snelle black metal met zwartgeblakerde stem. Het blijft allemaal dicht bij de basische aanpak, zodat we toch nog niet helemaal gewonnen zijn voor Cromlech.