Wars van alle vernuftige strekkingen die zich de laatste dertig jaar in black metal alleen al hebben ontwikkeld, is Cradle Of Filth erin geslaagd om hun in de jaren negentig ontstane mix van snerpende black, serene gothic en bombastische symphonic metal vrij goed te bewaren, zonder overigens in al te stuitende herhalingen te vervallen. Dat is ook het geval op ‘The Screaming Of The Valkyries’, inmiddels het veertiende studioalbum van de bende onder leiding van Dani Filth. We kunnen zelfs spreken van een logische opvolger van vorig album, ‘Existence Is Futile’ uit 2021. We maakten toen al gewag van een opmerkelijke toegankelijkheid van het materiaal, mede met het oog op live optredens. Wel, die tendens heeft zich nog verder gezet. Sommige stukken zijn bepaald aanstekelijk en dat komt het luisterplezier ten goede.

Tussen de voorganger en nu is Cradle Of Filth van label veranderd, heeft een live album uitgebracht en verwelkomde noodgedwongen twee nieuwe leden in de band in 2022 vlak voor een tournee met Danzig. Het betreft gitarist Donny Burbage en toetseniste/vocaliste Zoe Federoff. De sfeer in de band is momenteel heel goed en dat is zelfs een understatement, want Zoe trouwde onlangs met gitarist Ashok. Dit heeft het urgente karakter van de muziek echter niet aangetast, te oordelen naar openingstrack ‘To Live Deliciously’ waarin alle kenmerken van de band al in vliegende vaart gepresenteerd worden. Snel en vlot is ook ‘The Trinity Of Shadows’ dat blastbeats laat samengaan met gotisch getinte keyboards. Was er in ‘Demagoguery’ al een break en bijzonder melodieuze leads – het gitaarwerk staat in de spotlights! – dan gaat ‘Non Omnis Moriar’ nog een stapje verder met zijn onbeschaamde doom sfeer (al kan je het ook ballade-achtig geïnspireerd noemen). Zoe neemt een stuk solozang op zich en ook deze dame heeft weer een zeer geschikte stem. Catchy en vlot is het genieten van ‘White Hellebore’ waarin gothic en opera achtige passages opduiken, terwijl in ‘You Are My Nautilus’ het spetterende gitaarwerk in klassieke heavy metal stijl een extra pluim verdient. De drie volgende songs zijn wat langer en zijn ietwat complexer, zonder dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Enige melancholie duikt terug op in afsluiter ‘When Misery Was A Stranger’ dat deze rijkelijk gevulde schijf besluit op een epische manier. Cradle Of Filth is er weer grandioos in geslaagd om je een volledig spectrum van hun talenten voor te schotelen, dus kan je ‘The Screaming Of The Valkyries’ zonder dralen aanschaffen.