De naam Cirith Ungol kan je op twee manieren bekend voorkomen. Ofwel je kent het uit het boek (of de film) ‘In De Ban Van De Ring’ van Tolkien, ofwel je kent de Amerikaanse band Cirith Ungol die in de jaren tachtig en negentig actief was in de hardrockwereld. Deze groep bracht hun eerste album ‘Frost and Fire’ uit in 1981. In tien jaar tijd werden nog eens drie albums uitgebracht, waarvan ‘Paradise Lost’ in 1991 de laatste was. Geplaagd door bezettingswisselingen en (vooral) de opkomende grunge rage deed de band doen besluiten in 1992 de handdoek in de ring te gooien. In 2015 begon het toch weer te kriebelen bij zanger van het eerste uur Tim Baker. Samen met oude partner in crime Robert Garven op drums (de man met de meest belachelijke snor in de rockgeschiedenis) werd Cirith Ungol nieuw leven ingeblazen. Gitarist Jerry Fogle maakte dat niet meer mee; hij overleed in 1998. Na optredens op verschillende festivals in Amerika en Europa (uiteraard Keep It True) was de tijd rijp voor het maken van een nieuw album.

‘Forever Black’ heet de schijf die, net als het oude werk van de groep, door Metal Blade wordt uitgebracht. De nummers op het album liggen in het verlengde van wat de band in de jaren tachtig deed. De tijdgeest van die periode waart als het ware door de nummers heen; de basis lijkt op de metal die veel bands in de NWOBHM periode maakten. Zanger Tim Baker heeft eenzelfde schreeuwerige zangstijl als die van Blackie Lawless. Luister maar naar een track als ‘Fractus Promissum’. Prima strot nog op die leeftijd, maar van de stijl moet je wel houden. Tim valt als hij echt gaat zingen wel door de mand wat goed te horen is in het intro van ‘Stormbringer’. Ook Garven laat regelmatig een steekje vallen. Het zal met de leeftijd te maken hebben. ‘Legions Arise’ is een snelle opener waarvan het refrein op een festival als Keep It True door duizenden kelen meegezongen zal worden. ‘Nightmare’ is een lekker episch stuk van zes minuten en het rustpuntje van het album is ‘Before Tomorrow’ dat we net geen powerballad kunnen noemen. Titeltrack ‘Forever Black’ sluit gepast af. De productie kan ermee door.

Ik sta een beetje in dubio. Aan de ene kant is het prachtig om te zien dat  een stel oude knarren nog met zo’n plaat aan kunnen komen zetten. Aan de andere kant zijn er best wat aanmerkingen op de kwaliteit. Voor de diehard fans zullen we maar zeggen.