Het vierde album van Chron Goblin is op zijn minst gezegd apart te noemen. Dit vooral vanwege de manier waarop het album evoluëert naarmate je het vaker luistert. Ik kende de band voorheen nog niet en toen ik dit album opzette dacht ik dat het een amusant debuutalbum was. Dat veranderde de tweede keer al in een enigszins waarderende warmte en zo werd dat steeds een stukje beter.

Misschien omdat de muziek op ‘Here Before’ in eerste instantie klinkt als interessante garage-rock gespeeld door gedreven maar weinig ervaren artiesten die weliswaar hier en daar een zorgvuldig gespeelde solo neerzetten maar nog niet helemaal de gevoelige snaar weten te raken. Dit verandert langzaam maar zeker als we de oppervlakte verlaten en langzaam zinken in de wereld van de Goblin. Naarmate de muziek meer op de luisteraar inwerkt onthult zich een intense gelaagdheid waardoor de eerder zo frontaal orende maar simpele hardrock zich met subtiele maar krachtige riffs ontwikkelt tot iets groters en diepers. Opeens beginnen ook de heerlijke gitaarloopjes door te schemeren en verandert de verlegen stem in een dan weer heldere, dan weer schrapende “whiskey-voice”.

De kracht van dit album is dat ik elke keer als ik het luister de lijst kan aanvullen en door kan gaan met het noemen van dingen die door de vele blootstelling ineens duidelijk en hoorbaar worden. Het is geweldig hoe een band de luisteraar onder begeleiding van stevige rock mee kan nemen op een eindeloze, afwisselende reis van veranderende ritmes en gitaar-heftige experimentatie. En uiteindelijk wordt ook duidelijk dat we niet te maken hebben met beginnende artiesten maar met vakmensen die een hele fijne vorm van progressieve post metal neerzetten. Een plaat om een puntje aan te zuigen.