Het verhaal van de New Yorkse band Castle Rat is dusdanig bijzonder dat je bijna zou vergeten dat ze ook nog muziek maken. Als er ooit een band is geweest die bij uitstek geschikt is om het roemruchte fantasy festival Castlefest op stelten te zetten, dan is dit hem. Castle Rat is naar eigen zeggen een Medieval Fantasy Heavy Metal band en zo zien ze er ook uit. De blikvanger is de zangeres en gitariste “The Rat Queen” Riley Pinkerton, die doorgaans gekleed gaat in een soort van maliënkolder minirok en topje. Ze wordt vergezeld door een band die bestaat uit “The Count”, “The Plague Doctor” en “The All-Seeing Druid”. De band maakt een eclectische mix van occulte stoner-doom en is vooral bekend om zijn optredens die ware happenings zijn waar het headbangen wordt afgewisseld met zwaardvechtscenes, gestileerde rituelen en alles wat je kunt voorstellen bij een muzikale versie van Conan the Barbarian. U wilt vergelijkingsmateriaal? Denk aan Blood Ceremony, Green Lung en Lucifer en oldschool NWOBHM die wordt overgoten met een smeuige laag Manowar-achtige sword & sorcery.

Het debuutalbum ‘Into The Realm’ verscheen vorig jaar en was een onverwacht groot succes. Desondanks stonden de platenmaatschappijen niet in de rij en startte de band een Kickstarter campagne om een tweede album te financieren. Het budget was in 37 minuten bij elkaar geharkt en na een maand stond de teller op 139.000 dollar. Geld genoeg om een gerenommeerde producer in te huren en flink uit te pakken. En dat blijkt, met Randall Dunn (bekend van zijn werk voor onder andere Sunn O))), Anna von Hauswolff, Pallbearer en Myrkur) achter de knoppen is het tweede album ‘The Bestiary’ een album geworden dat staat als een huis.

‘Into The Realm’ heb ik gemist en nu ik dit tweede album hoor word ik nieuwsgierig. Heb ik echt iets gemist? Gelukkig is zo’n omissie met de moderne technologie snel goed te maken en de conclusie is dat met ‘The Bestiairy’ Castle Rat een enorme sprong voorwaarts heeft gemaakt. In de basis is er weinig veranderd aan het geluid, alleen alles, echt alles, van de songs tot hoe de plaat klinkt is een stuk beter. De Black Sabbath maniertjes zijn voor een groot deel verdwenen en in plaats daarvan is Castle Rat grootser en epischer gaan klinken. Bij een band die een soort van Dungeons en Dragons soundtrack wil maken moet dat ook en dankzij Randall Dunn is dat glorieus gelukt. Dit tweede album van deze medieval fantasy band is losjes gebaseerd op het fenomeen bestiarium, een soort van middeleeuwse dierenencyclopedie waarin behalve echt bestaande beesten ook allerlei mythische creaturen worden beschreven. In het geval van Castle Rat zijn dat wolven, slangen, eenhoorns, sirenen, draken en zelfs de feniks.  

De songs op ‘The Bestiairy’ zijn op zich belegen. Degelijke (proto) heavy metal zoals die al in de jaren zeventig werd gemaakt met af en toe een kek galopje en onvervalste gitaarhalsacrobatiek, maar het gekke is dat het geen moment ouderwets klinkt. ‘Wizard’ is een van de songs op ‘The Bestiairy’ waarin alles klopt. De gitaren schuren en gillen, zijn tweestemmig en agressief, de drums roffelen van links naar rechts en Riley The Rat Queen kweelt daar haarzuiver doorheen. Op de achtergrond gromt de bas van The Plague Doctor een massief fundament van het type waar je een forse dwangburcht op kan bouwen. Zelfs wanneer na een paar nummers de mellotron wordt afgestoft blijft het fris en fruitig wat The Rat Queen en haar mannen laten horen. Nou ja, ‘The Summoning Spell’ scheert wel heel dicht langs de afgrond van onmetelijke kitsch. Het is een intermezzo zullen we maar zeggen. Een inleiding op het zwaarste nummer van het album, het majestueuze ‘Sun Song’ waarin alle Big Muffs van New York en omstreken aan elkaar gekoppeld lijken te zijn om een ongekend smerig en vet gitaargeluid te creëren. Het is een klassieke afsluiting van een album, een vlammend hoogtepunt waarin alle remmen los mogen. Dat er daarna nog anderhalve minuut akoestisch gitaargetokkel over een mellotrontapijt volgen, prima. Een dergelijk album heeft een klassiek outro nodig.

De komende maanden is Castle Rat onafgebroken op pad. Normaal gesproken heet dat een toer, maar in dit geval mag je het gerust een kruistocht noemen. 34 optredens in acht landen in twee maanden tijd, waaronder shows in Antwerpen en Arnhem in oktober. Je hebt dus nog even de tijd om je maliënkolder en battle axe van roest te ontdoen en de Dungeons & Dragons handboeken nog eens door te nemen. Het is misschien ook je laatste kans om de band in een kleine zaal zijn ding te zien doen. De band was eerder dit jaar al te zien op festivals als Hellfest en Desertfest (Berlin) en doet dit najaar tijdens de herfstcampagne ook nog even Copenhell. Dit is een band die het in zich heeft om groot te worden.