Wanneer ontdekte je dat je een over zangtalent beschikte?
Ik begon al met zingen toen ik nog erg jong was omdat ik opgegroeid ben in een muzikale familie. Ik was in mijn jeugdjaren nog niet echt geïnteresseerd in het zingen voor een publiek. Dat gebeurde eigenlijk enigszins per ongeluk toen ik als gitariste bij mijn eerste band terecht kwam. De muziek die wij toen speelden had achtergrondzang nodig en “onder lichte dwang” heb ik toen die taak op me genomen. Van het een kwam echter het ander en op een gegeven moment nam ik ook de lead vocals voor één nummer voor mijn rekening. Ik begon dusdanig veel lol hierin te krijgen dat toen ik mijn band Paralandra opstartte ik meteen ook maar de leadzangeres ben geworden. Sinds die tijd, we hebben het hier over 2013, ben ik eigenlijk naast mijn rol als gitariste me ook echt gaan focussen op de leadzang.

Zijn er bepaalde zangers of zangeressen geweest die van invloed zijn geweest op jouw eigen ontwikkeling als zangeres?
Myles Kennedy was een erg grote inspiratiebron voor me tijdens dat traject. Ik ben echt helemaal weg van zijn werk met Alter Bridge en volg ze al vanaf mijn jeugdjaren. Ik hou ook erg van het werk van Geoff Tate bij Queensryche. Daarnaast waren wij binnen onze familie een devoot kijker van American Idol en ik was toen nogal idolaat van Kelly Clarkson. Ik denk dat mijn stem een beetje een combinatie is van die verschillende invloeden.

Heb je zelf ook zanglessen gevolgd of heb je je stemgeluid zelf verder ontwikkeld?
Ik denk dat ik gezegend ben met het juiste DNA, want ik heb nooit zanglessen gevolgd. Het enige wat ik gedaan heb om mijn stem verder te ontwikkelen is het zingen in een koor tijdens mijn middelbare school periode gedurende twee jaar. Ik heb daar wel veel van geleerd overigens.

Heb je nog iets gedaan in andere bands voordat je Paralandra opstartte?
Nee, niet echt. Ik ben actief geweest in een aantal cover bandjes vanaf mijn zeventiende, maar Paralandra is mijn eerste echte “serieuze” band. Mijn vader was trouwens de coach van één van die coverbands. Na een aantal jaren dit gedaan te hebben wilde ik me voornamelijk gaan bezig houden met de muziek die ik samen met mijn vader schreef en toen zijn we samen begonnen met Paralandra.

Wat heb je tot nu toe met Paralandra gedaan en tot welk niveau heb je de band kunnen brengen?
We hebben tot op heden vijf platen uitgebracht, waarvan ‘Rise Up’ uit 2014 een eigen beheer product was die niet meer te verkrijgen is. Daarna hebben we een tweetal EPs (‘All Fall Down’ uit 2016 en ‘Ascension’ uit 2018) en twee full-length albums (‘Street Magic’ uit 2021 en ‘The Body Electric’ uit 2024) uitgebracht. Op basis daarvan hebben we zeer regelmatig kunnen toeren en dus zijn we zeker niet ontevreden over de status die we op dit moment hebben.

Je bent ook nog betrokken bij een andere band genaamd ‘The L.I.F.E. Project’?
Dat project is eigenlijk onstaan gedurende de Covid-periode in 2020. Josh Rand van Stone Sour vroeg toen aan een aantal collega’s van hem of ze een vrouwelijke rockzangeres kenden en Dave Rath van de band Heaven’s Edge kende mij omdat mijn vriend Jaron Gulino ook in die band speelt. Dus David verwees Josh door naar mij en na een aantal telefoontjes om elkaar beter te leren kennen begonnen we ook samen muziek te schrijven, eigenlijk alleen maar om te kijken of het iets kon worden. Dat heeft tot op heden geresulteerd in een single release, een EP en een full-length album. Dit project is echt iets dat we samen voor de lol doen naast onze reguliere bands.

Heeft jouw vriend Jaron je ook in contact gebracht met George Lynch, daar hij ook in Lynch Mob speelt?
Eigenlijk wel, ja! Ik heb George voor het eerst ontmoet in 2019 toen ik met Jaron en zijn bandleden van zijn andere band een show van Lynch Mob bezocht. We konden via de club eigenaar backstage komen en George persoonlijk ontmoeten. Jaron’s bandleden zeiden toen tegen George dat als hij een zangeres nodig had om ‘Street Fighting Man’ te zingen hij mij maar eens moest proberen. En ja hoor, omdat hij op die avond toch al werkte met een invaller als zanger werd ik het podium opgeroepen om  dat nummer te zingen. Dat was een fantastische ervaring en daarna bleven we regelmatig contact houden. Van het een kwam het ander, want Jaron werd later de bassist van Lynch Mob. In oktober van 2023 gingen we wederom een show bezoeken in Florida en toen George me zag vroeg mij me wederom om ‘Street Fighting Man’ te doen. Na de show bracht ik George terug naar zijn hotel en tijdens de rit gaf ik bij wijze van grap aan om volgende keer iets van Dirty Shirley (de band van George en zanger Dino Jelusic) te doen. Toevallig zou hij de week daarop de studio in gaan om het tweede Dirty Shirley album op te nemen, maar Dino zou dit keer niet van de partij zijn en hij was op zoek naar een nieuwe zanger hiervoor. Precies op dat moment vroeg hij me of ik dit zou kunnen doen en natuurlijk hapte ik toe. Twee weken later had ik een volledig album van George gekregen, waar ik de teksten en de melodielijnen voor moest schrijven. En de rest is geschiedenis van een jaar later was het debuut-album van Casandra’s Crossing een feit!