Carach Angren is een erg gerespecteerde horror black metal band uit Nederlands Limburg die furore maakte met zes albums. De veelgelaagde muziek en intense teksten verraden een tomeloze inzet van Ardek (composities, multi-instrumentalist, arrangeur, producer) en zanger/gitarist Seregor (teksten, concept). Wie we ook zeker vermelden is Patrick Damiani, want in zijn Tidal Wave studio worden alle ideeën tot een voluptueuze soundtrack gesmeed, waarbij het geheel erg cinematisch is.

Nu was het toch wel ongewoon lang geleden dat we nog eens van de band hoorden. Het laatste album ‘Franckensteina Strataemontanus’ kwam uit begin 2020, maar toen gooide de pandemie roet in het eten en drummer Namtar vertrok. Stilte heerste in de volgende jaren, alsof de band van de aardbodem verdwenen was. Daar was een goede reden voor, want de zoektocht naar een nieuwe drummer die zowel technisch als gevoelsmatig voldeed, duurde een hele poos. Op deze EP gaat Gabe Seeber lopen met de eer. Tot overmaat van ramp begon Seregor te sukkelen met zijn gezondheid en was het lange tijd onzeker of hij na een hartaanval opnieuw kon meedraaien. Nu is er eindelijk een teken van leven in de gedaante van de EP ‘The Cult Of Kariba’.Ook al duurt deze amper twintig minuten, de muziek is griezeliger dan ooit.

Het aanbod mag dan karig zijn, dit behelst een totaalconcept dat uitgewerkt is, meer bepaald een bijkomend verhaal over Kariba die reeds vermeld werd op het debuutalbum ‘Lammendam’. Deze mysterieuze vrouw werd beschouwd als gifmengster en tovenares. De muziek is bijgevolg erg dramatisch. Na de filmische intro met narratieve stem, schiet het spel vollen bak los in ‘Draw Blood’. Keelklanken en de grote trom kondigen dit bloederige nummer aan dat drukke, symfonische black metal in de stijl van Cradle Of Filth laat horen. De verhalende knekelzang is snibbig, de passage met piano wordt aangezet met wat cleane zang en violist Nikos Mavridis is weer van de partij. Een gitaarsolo en ook weer een vioolsolo verfraaien het furieuze ‘Venomous 1666’ waarin Kariba terug tot leven komt. Dat is het vervolg van de centrale track ‘Ik Kom Uit Het Graf’ waarbij je volop kan rillen bij de videoclip. Dit is de eerste keer dat we een Nederlandse tekst van Carach Angren horen en het is erg ziek en ongemakkelijk. De droge percussie en industrial sfeer maken dat je nog meer rilt. Carach Andren is er dus niet toegankelijker op geworden, integendeel, maar dat hadden we ook niet verwacht.