Sinds 1988 is er maar één band die klinkt als Cannibal Corpse en dat is Cannibal Corpse zelf. In 2021 kwam met ‘Violence Unimagined’ één van hun sterkste albums van de laatste jaren uit. Nieuw bloed van gitarist Erik Rutan die Pat O’Brien verving gaat daar zeker voor iets tussen zitten. Zo vreemd was  Rutan niet want sinds 2006 produceerde hij elk CC-album. Het zestiende (!) album ‘Chaos Horrific’ werd nog steeds geschreven in de naweeën van de pandemie, er was toch tijd genoeg.

Cannibal Corpse is altijd een technisch onderlegde band geweest maar op ‘Violence Unimagined’ ging dat nog verder. Die weg wordt verdergezet op ‘Chaos Horrific’. Tekstueel moet je geen verrassingen verwachten.  ‘Blood Blind’ gaat over het ongedaan maken van het menselijke ras door middel van massale verminkingen. Op titelnummer ‘Chaos Horrific’ worden hordes zombies afgeweerd en ‘Summoned For Sacrifice’ gaat over het selecteren van een willekeurig individu dat in stukken wordt gehakt en opgeofferd. Het laat de luisteraar wel benieuwd worden waar de bandleden over spreken als ze een avondje uit eten gaan.

Zoals gewoonlijk wordt er geen tijd besteed aan een lange intro. Opener ‘Overlords Of Violence’ hakt er direct stevig in met een snedige riff en een herculisch basgeluid. Übergrunter George “Corpsegrinder” Fisher valt vervolgens in en bewijst dat hij nog steeds tot de wereldtop behoord. Zonder overgang wordt overgeschakeld naar het volgende nummer ‘Frenzied Feeding’ wat in eerste instantie op een brei van death metalgeweld lijkt maar door de klasse van de band toch duidelijk overeind blijft. De drums wordt superhard en strak ingespeeld. Soms ligt het tempo iets trager zoals in ‘Summoned for Sacrifice’. Het eindresultaat klinkt alweer fantastisch maar lomp van inbreng en met een iets meer melodieuzere gitaarsolo.

Helemaal iets anders is titelnummer ‘Chaos Horrific’ wat supersnel wordt ingespeeld. George spuwt zijn teksten letterlijk uit. Afsluiter ‘Drain You Empty’ laat de luisteraar dan ook zo achter; in stukken gekauwd en uitgespuwd. Persoonlijk vond ik ‘Violence Unimagined’ iets sterker voor de dag komen. Wellicht omdat de gitaarwerk van Rutan verschillend was van zijn voorganger en je nu al weet waar je je aan kan verwachten. Maar Cannibal Corpse heeft alweer een topalbum afgeleverd van een niveau waar het merendeel van actieve death metalbands enkel van kan dromen.