Het Prog Power Festival in het Nederlandse Baarlo heeft een stevige reputatie wat betreft veelbelovende bands een kans geven. Zo ervoeren we in 2018 op zondag – net voor het doek viel van deze editie – als hoofdact het Australische Caligula’s Horse en dat werd een revelatie die iedereen verbaasd de nacht instuurde. Deze band heeft inmiddels een flinke reputatie opgebouwd – ook in Nederland – en de opvolger van ‘Rise Radiant’ (2019) zal wederom fans van de nieuwe lichting (denk aan Leprous en Haken) naar de superlatieven doen grijpen.

Ook wij zijn daar niet ongevoelig voor, want dit zesde studioalbum ‘Charcoal Grace’ is een vrij origineel manifest van een periode waarin stilte en isolatie plots ons leven binnenglipte. Dit album combineert de ruwe kracht van verloren hoop, met soelaas vinden in zelfcontemplatie en is bijgevolg eerder contemplatief dan voorgaande albums. Wel buigt het Australische viertal dit om in pure schoonheid en reflectie.

Men vangt aan met het tien minuten durende ‘The World Breathes With Me’ dat verfijnde klanken met progressief getinte uitbarstingen combineert. Harde djent-achtige riffs staan haaks op de cleane emozang van Jim Grey, terwijl muzikaal genie Sam Vallen zijn sensitieve gitaarsolo’s over ons uitstrooit. ‘Golem’ flirt met dissonante klanken, de springerige track heeft als enige enkele welgemikte grunts in de aanbieding. Het titelnummer ‘Charcoal Grace’ bestaat uit vier delen. ‘Prey’ houdt het op serene klanken, zachte beschouwende zang en instrumentale progressieve uitstapjes. Let op de prachtige, huilende solo’s in ‘A World Without’. Heel weemoedig bijt ‘Vigil’ zich vast in je geheugen met de kernzin ‘the silence in her charcoal grace’. Beklijvend! Wat heftiger gaat het eraan toe in het vierde deel ‘Give Me Hell’ dat mits opgejaagde fluisterzang een cadans vormt naar een apotheose. Zo weet de band in elke song een apart timbre op te bouwen, met de twaalf minuten durende ‘Mute’ track als orgelpunt. De Keltische getinte zang in het begin van deze mammoetcompositie doet kippenvel rijzen! Caligula’s Horse musiceert op grote hoogte en weet met de zangpartijen recht naar het hart te grijpen. Noteren deze naam, mocht je ze nog niet kennen!