Vrijdag

We waren dit jaar zowaar niet eens te laat op de vrijdag, de massale files stonden allemaal richting het zuiden toen wij ons een weg noordwaarts baanden richting Apeldoorn. Ruim op tijd dus even rustig iets eten in Apeldoorn (verborgen pareltje: grillrestaurant Shalom) en op naar de Gigant, waar we getuige mochten zijn van de opener van het festival, het Nederlandse Battled. De jonge dame en dito heren spelen eenvoudige doch lekkere laaggestemde rock/metal en zijn de vervangers voor Never Obey Again die af moesten zeggen. Het is volgens mij een band met erg jonge muzikanten (of ik word gewoon een ouwe zak) die duidelijk nog wat zenuwachtig zijn en nog niet echt contact maken met het publiek. Desondanks speelt deze band het festival goed warm met hun brede muzikale palet, die gaat van dromerige passages tot stevige 80’s geïnspireerde metal. Zeker een band met potentie, hopelijk krijgen ze ruim kans om de nodige podiumervaring op te doen.

De tweede band die avond is de eerste band van buiten de landsgrenzen. Met een bandnaam als Symphonity zou je sappige melodieuze metal verwachten, in ieder geval de niet naar thrash neigende beukende power metal die deze Tsjechen spelen. Helaas komt de show wat hakkelend op gang met een weigerende backingtrack en het drumstel (van het festival, niet van de band) wat kuren vertoont. Ook wanneer het optreden eenmaal loopt wil het niet helemaal lukken. De band speelt namelijk mee met een backingtrack en ze lijken deze telkens kwijt te raken. De fracties van seconden verschil tussen band en track zorgen voor een rommelig geluid, plus het continu moeten corrigeren komt nogal knullig over. Erg zonde, want dit zijn klasse muzikanten en hebben die backingtrack helemaal niet nodig. Jammer, want dit was wel één van die bands waar ik erg benieuwd naar was door hun conceptalbum over Marco Polo.

Eén van de meest interessante aspecten aan Brainstorm festival is het programma in de theaterzaal, waar regelmatig dingen staan die weinig of helemaal niks met metal te maken hebben maar wel heel aansprekend zijn voor muziekliefhebbers. Zo was er dit jaar een optreden van pianist Barth (Bart Hanswijk). Barth componeert en speelt pianomuziek zonder zang of andere instrumenten en doet dit in een lichte niet-klassieke stijl. Vanavond speelt hij zo’n half uurtje piano voor de bezoekers van Brainstorm en het is toch wel geinig om te zien hoe al die langharige bebaarde woestelingen rustig in theaterstoelen zitten te luisteren naar een pianist. Naast zijn erg verdienstelijke pianospel vertelt Barth persoonlijke verhalen bij de songs. Waaronder een indrukwekkend verhaal dat hij voor de herdenking in Wageningen een lied had geschreven voor iemand die als klein jongetje de oorlog had meegemaakt. Uiteindelijk is de man overleden voordat het af was. Barth heeft in overleg met de zoon van deze man het lied toch afgemaakt en aan hem kunnen opdragen.

Terug in de hoofdzaal begint het optreden van The Awakening ook met technische problemen aan hetzelfde drumstel. De gitarist vermaakt ons tijdens de reparaties door met snippets van bekende riffjes. Na enkele minuten is het kleinood weer verholpen en kan de band echt goed van start en “echt goed” was het! Nondeju wat een fantastische groep is dit zeg! De Zuid-Afrikaanse zanger Ashton Nyte stond vorig jaar ook op Brainstorm in de theaterzaal en was toen erg onder de indruk. Nu hij op tour ging met een band had hij verschillende aanbiedingen ontvangen, maar hij moest en zou in ieder geval op Brainstorm spelen! De muziek van The Awakening is lekker vuige industrial/darkwave die zo’n beetje halverwege Gothminister en The Prodigy hangt. Dat het Brainstorm publiek hier wel brood van lust is duidelijk, want de response in de zaal is enorm en dat is niet meer dan terecht want dit is één van de beste bands die ik ooit op Brainstorm heb mogen zien. Ook heeft de band een Nederlands tintje, de bassist is immers “All the way from Maestricht”.

Als headliner van de vrijdag is Iron Savior een opvallende keuze te noemen. Deze band draait immers al heel wat jaartjes mee en heeft daarmee al een behoorlijke bekendheid opgebouwd. Die bekendheid stopt echter wel vrij abrupt bij de landgrenzen van het eigen land Duitsland en daarmee is de vergelijk te trekken met bands als Rage en Running Wild, ook legendes in het eigen Duitsland maar slechts matig bekend daarbuiten. Met wederom problemen aan het drumstel begint dit euvel toch wel opvallend en ook behoorlijk irritant te worden, je mag van een festival als Brainstorm en een zaal als de Gigant toch wel verwachten dat ze dit soort problemen gewoon op kunnen lossen. Ook het geluid blijkt een domper bij deze band, het is soms best geconcentreerd luisteren om iets boven de drum en bas uit te horen. Desondanks slaat de ervaren groep rondom gitarist/zanger Piet Sielck zich er goed doorheen. Hier en daar zijn echte fans te spotten die lekker aan het meezingen zijn met de catchy refreintjes van stukken als ‘Starlight’, ‘Souleater’ en uiteraard ‘Heavy Metal Never Dies’, maar ook de reguliere Brainstorm bezoeker gaat hier lekker op. Piet is op den duur zijn setlist kwijt en vraagt zich af wie hem gestolen heeft, gelukkig blijkt hij hem zelf ergens anders neergelegd te hebben. “Ik word oud” is zijn perfect geldige excuus, wat wel bekrachtigd wordt wanneer hij per ongeluk een “awful song” aankondigt in plaats van een “awesome song”. Ondanks de problemen die het optreden tekenen weet de band een goede indruk te maken bij de zaal, er wordt dan ook volop gemosht en tegen het einde krijgen we trouwens ook nog dat debiele geroei. Waarom de heren er echter voor kiezen af te sluiten met een cover van ‘Breaking The Law’ terwijl ze zelf dertig jaar aan uitstekende muziek hebben is me een raadsel. Desondanks een prima afsluiter van de vrijdag!

Zaterdag

Zal je natuurlijk zien, ben je na vijf jaar eindelijk eens op tijd op de vrijdag, ben je de zaterdag vertraagd. Het optreden van het Nederlandse Sledeon heb ik dus gemist en ook was ik te laat om de theaterzaal in te komen voor het Italiaanse Alterium. Het is dus de Duitse groep Heretoir waar ik de dag mee begin en dat was heel, héél tof! De band mixt elementen van bands als Insomnium en Dark Tranquility met de dromerigheid van het Franse Alcest. Het feit dat het geluid stukken beter is dan gisteren en de problemen met het drumstel overnacht toch verholpen lijken, maakt dat ik mijn Brainstorm-zaterdag niet beter had kunnen beginnen. Zoals gebruikelijk in het post-black genre zijn de nummers lekker lang, vaak traag en heerlijk dromerig en het publiek staat als één man te genieten van deze band. Twee bandleden zijn ziek thuisgebleven en de groep moest dus met twee invalmuzikanten spelen. Dat de band ondanks dit nog zo’n fantastisch optreden weet neer te zetten is iets waar ik diep voor buig!

Within Silence is momenteel als support mee op tour met Innerwish, die later deze avond op het festival staan. Maar allemachtig wat krijgen we nou? Hoewel de band instrumentaal hun power metal heel aardig weet te vertolken staat hier een zanger die eigenhandig het niveau van de hele groep naar nul trekt. Als vals zingen een kunst was geweest, was deze man hiervan de Van Gogh. Ik weet niet of het aan het podiumgeluid lag waardoor hij zichzelf niet kon horen, aan het feit dat hij domweg even zijn dag niet had, of dat de beste man gewoon een abominabele zanger is, maar het is hoe dan ook niet om aan te horen. In de lagere regionen valt het nog mee en kan ik er redelijk langs luisteren, maar wanneer de hogere noten en uithalen komen duik ik intuïtief in elkaar, alsof ik bang ben voor rondvliegend gesprongen glas. Na drie nummers houd ik het voor gezien, erg jammer want de rest van de muziek klonk lekker. Ik heb de band dan ook thuis nog even nageluisterd en op het studiowerk weet de beste man wel zuivere noten te zingen. Het was dus toch die slechte dag of een slecht podiumgeluid denk ik.

De extra pauze komt echter niet ongelegen, want het is inmiddels etenstijd. In het Gigant café is speciaal voor het festival een eenvoudige menukaart opgetuigd met een aantal burgers met lekkere dikke Vlaamse frieten. Tijdens het eten worden we vermaakt door de gitarist en zangeres van Alterium, die een korte akoestische set met eigen werk en ook covertjes spelen. Met de maag weer vol kunnen we de zaal weer in waar Iotunn op het punt staat om af te trappen. De relatief jonge band speelde in 2022 al eens op Brainstorm en dit is zo goed bevallen dat de heren er nu weer staan. Inmiddels hebben ze het fantastische album ‘Kinship’ in het repertoire dus de groep is klaar om het eerdere al geweldige optreden nog te overtroeven. De band rondum de excentrieke frontman Jón Aldará (ook Hamferð) lost deze belofte feilloos in en de volle Gigant vreet uit de hand van deze geweldige band. Het leeuwendeel van de set is afkomstig van ‘Kinship’, aangevuld met de hit ‘The Tower of Cosmic Nihility’. Een stickertje plakken qua genre durf ik eigenlijk niet aan, het springt alle kanten op en juist daarom kan ik er maar geen genoeg van krijgen, maar helaas zit het er na een uurtje weer op. Wat mij betreft na een paar jaar weer op herhaling!

Mijn hobby als journalist doe ik al jaren met heel veel plezier, maar er zitten ook nadelen aan. Zoals wanneer je een interview wilt afnemen op een festival maar dit alleen kan tijdens één van je favoriete bands, dan gaan de zaken toch voor de pret. Het is dus met een zwaar gemoed dat ik de eerste helft van de set van Innerwish oversla om een babbel te maken met Fabio Lione (interview volgt!) en terwijl de beste man aan het uithoren ben hoor ik de fantastische power metal van Innerwish door de muren heen knallen. Na het interview baan ik me een weg naar de zaal en ben ik net op tijd voor één van mijn favoriete songs van de band, ‘Rain of a Thousand Years’. De nekspieren worden direct lekker losgeschud en vanaf de verhoging aan de linker zijkant zie ik dat zowel band als bezoekers zich uitstekend vermaken. Ook Innerwish heeft eerder op dit festival gestaan en met hun Christelijke inslag hebben ze aan Brainstorm (een doelgroep waarin zich voor metalhead standaarden opvallend veel gelovigen bevinden) het perfecte publiek. Na ‘Needles In My Mind’ is het tijd voor de afsluitende ‘Ready For Attack’ waarbij me van het hart moet dat de band dit oudere materiaal met de voormalige zanger misschien maar niet meer moet spelen. Niet alleen is het een stuk minder sterk, maar het ligt zanger George ook niet zo goed. Desondanks heb ik met volle teugen kunnen van mijn twintig minuten Innerwish, hopelijk was dit niet hun laatste Brainstorm!

Als afsluiters van Brainstorm dit keer een bijzondere band, bij Fabio Lione’s Dawn of Victory is niet alleen Fabio die een Rhapsody verleden meebrengt. Ook in de gelederen van deze band vinden we bassist Patrice Guers, gitarist Dominique Leurquin en drummer Alex Holzwarth. Deze Rhapsody-reïncarnatie wordt compleet gemaakt door Eternity’s End gitarist Justin Hombach en ex-Vision Divine toetsenist Alessio Lucatti en speelt zoals je kan verwachten alleen maar Rhapsody klassiekers van de eerste vijf albums. Openend met het nummer waar deze Rhapsody naar vernoemd is knallen we door met ‘Wisdom of the Kings’ en ‘The Wizards Last Rhymes’, waar nog een deftig stukje bassolo in zit. ‘Riding The Winds Of Eternity’ wordt opgedragen aan acteur Christopher Lee, die veel met de band heeft gewerkt. De sfeer zit er goed in, in de kuil woedt de hele set een moshpit die ook tijdens Innerwish al aan de gang was. Ook de band staat te vlammen en Fabio is lekker bij stem vandaag. Ook toetsenist Alessio steelt de show met zijn “mobiele keyboard” die hij zelfs nog even weggeeft aan een toeschouwer op de eerste rij. Naast de verplichte klassiekers zoals ‘Land Of Immortals’ worden ook nog wat gewaagdere stukken gespeelt. Zo komt het volledig Italiaanse ‘Lamento Eroico’ langs, evenals een volledige versie van epos ‘Symphony Of Enchanted Lands’ waarop Alterium zangeres Nicoletta Rosellini nog een paar regeltjes meezingt. Je zou je kunnen afvragen waarom Rhapsody (Of Fire) ooit uit elkaar gevallen is als dit tien jaar later het gevolg zou zijn, maargoed. Zolang ze deze klassiekertjes, voor mij en vele andere aanwezigen zuiver jeugdsentiment, blijven spelen hoor je mij niet klagen. Als afsluiters zijn er ‘Unholy Warcry’ en natuurlijk die ene onsterfelijke power metal klassieker. For the king, for the land, for the mountains, het slotakkoord van Brainstorm 2025 is ‘Emerald Sword’!

Het festival

Drie jaar op rij uitverkocht, steeds meer metalheads weten in de herfst de weg naar Apeldoorn te vinden. En Brainstorm festival bezoeken doe je niet maar één keer. Wat de line-up ook is, je moet goed je best doen om niet spontaan verliefd te worden op de knusse kleinschaligheid en de fantastische sfeer. En vat dit niet op als een beklag over de line-up, want die was zo Brainstormig als je maar kon wensen. Onder andere Innerwish en Within Silence waren aansprekend voor de grote Christelijke bezoekersclub. Rhapso.. ik bedoel Fabio Lione’s Dawn of Victory was de perfecte headliner van deze editie en de rest van de line-up viel, met een aantal Brainstorm veteranen en ook bands voor wie Apeldoorn onbekend terrein was, als een perfect passende legpuzzel in elkaar. Grote verrassingen waren zonder meer The Awakening en Heretoir en het is natuurlijk hartstikke leuk dat opkomend Nederlands talent als Battled ook een plaats heeft op het podium. Nieuw op deze editie was de vrijwel non-stop aanwezige moshpit op de zaterdagavond. Tuurlijk, het hoort er een beetje bij maar of dit nou de hele avond moet? Met name wat jonge en kleinere dames waren er zichtbaar iets minder blij mee en moesten moeite doen om nog een beetje van hun favoriete bands te genieten. Misschien een gevolg van het groeien van het festival, dit levert ook nieuw publiek op wat niet zo doorheeft dat de gemiddelde Brainstorm bezoeker net iets anders in elkaar steekt dan de meeste metalheads. Gelukkig ging het allemaal niet ten koste van de uitstekende sfeer, zowel in de zaal als in het Gigant café was de stemming twee dagen opperbest.

Achilleshiel van dit festival blijft toch echt de geluidstechniek. Werkelijk iedere band op vrijdag had dezelfde problemen met het drumstel en ook op zaterdag werkte niet alles mee. Dit heeft alles bij elkaar toch heel wat minuten muziek gekost en dat is jammer, voor zowel de bands die er keihard staan te werken als voor het publiek wat er af en toe een nummertje op de setlist voor moet missen. Dit blijft een risico van een festival waar geen tijd is voor soundchecks en alleen een haastige linecheck wordt gedaan. Eigenlijk was de enige band met écht goed geluid de headliner van de zaterdag, die wel tijd had voor een soundcheck en de eigen spullen had meegenomen.

Dit euvel kan niet opwegen tegen de meerwaarde die Brainstorm biedt op ervaring. Grootste bonus is natuurlijk de theaterzaal, waar clinics, live interviews en ook optredens worden gegeven. Van die optredens heb ik zelf alleen Barth kunnen zien, bij de rest zat de zaal al vol. Maar onder andere The Awakening heeft daar op zaterdag een tweede show gespeeld na hun waanzinnige optreden op vrijdag op het hoofdpodium. Ook leuk was de clinic van gitaarbouwer Rikkers, waarbij we een inkijkje kregen bij het meest iconische muziekinstrument van ons genre. De Gigant viert trouwens vijftig jaar! Ter gelegenheid draaien er in de bioscoop onder hetzelfde dak filmklassiekers en de bezoekers hiervan mengden zich op zaterdagavond met het metalpubliek. Keurige oudere dametjes die schuifelend met hun kopje verse muntthee een plekje zoeken tussen al die woest ogende bebaarde metalheads, het was een komisch zicht. Ik was nog met twee van ze aan de praat geraakt, maar mijn enthousiasme voor metal kreeg ik helaas niet met ze gedeeld.

Alles bij elkaar was dit weer een meer dan geslaagde editie van Brainstorm festival. Ik kijk ernaar uit om volgend jaar weer aanwezig te zijn! Er is op het moment van schrijven nog niks bekend over de line-up maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit weer helemaal goed komt. Qua voorspellingen denk ik aan Signum Regis, een vaste waarde op dit festival die met nieuwe muziek bezig is. Daarbij is het niet onlogisch om te denken dat Never Obey Again een herkansing krijgt nadat ze deze editie moesten afzeggen. Een groot deel van de fanschare hoopt nog altijd op een terugkeer van Majestica en die hoop deel ik vurig. Maar wie de organisatie ook op die poster weet te kalken, dat Brainstorm 2026 een geslaagd feest gaat worden staat nu al zo goed als vast!