Ik hou van Bombs Of Hades en ik houd van het EP format. Dus met een nieuwe Bombs Of Hades EP, maak je mij wel blij! En alsof dat nog niet genoeg vreugd ende jolijt brengt, staan er naast twee nieuwe, eigen tracks (het beukende titelnummer ‘Phantom Bell’ en het grooverockende ‘Bridge Of Sighs’) ook twee covers op. Zeg maar gerust opvallende covers, of toch in elk geval niet de meest voor de hand liggende keuzes: ‘Kamikaze’ van Flower Travellin’ Band (1972) en ‘Lungs’ van Townes Van Zandt (1969).

Maar daarover later meer. Eerst maar even de eigen tracks. Muzikaal is Bombs Of Hades zeker nog wel herkenbaar – de solide basis van het viertal blijft wel in de rockende, rechtoe-rechtaan, pompende death-hoek, maar deze EP buigt nog meer dan ze eerder bij vlagen al deden, naar de psychorock uit de jaren zeventig. Als de voorgangers meer “Motörhead” waren, dan is deze EP wellicht wat meer “Hawkwind” – zonder beide bands nu als directe muzikale referentie te willen gebruiken. ‘Phantom Bell’ is een zware en meeslepende beuker, ogenschijnlijk simpel, recht voor z’n raap, maar pakkend als de nete. Heerlijke riff, beukende drums, ronkende bass, rauwe strot, lekkere melodieuze lead eroverheen… Strik er om, niks meer aan doen. Met ‘Bridge Of Sighs’ gaat het tempo een tikkie omlaag. De botte productie, de stuwende drums, dwingende riff… Stilzitten is onmogelijk.

De band heeft echter altijd “een eigen willetje” gehad, zoals die oude LIGA reclame het mooi eufemistisch verwoordde. Schijt aan wat men er van vind en gewoon lekker doen waar je zelf zin in hebt, zou je ook kunnen zeggen. In het verleden hoorden we veel black, punk en crust invloeden. Die zijn er op deze EP niet echt meer, en zijn vervangen door meer hypnotiserende, dreunende, dronende, groovende… Sja… Groovy 70’s doomy rocken-als-een-malle deathmetal? Stoner death? Red Fang meets Lucifer’s Friend meets Entombed? De band had hier op ‘Death Mask Replica’ uit 2016 al een voorproefje van laten doorschemeren, maar de lijn trekt men nu stevig rockend door. En in die zin passen beide covers ook wel op deze EP. De originele songs worden vakkundig verzwaard en voorzien van een flinke portie gruizend grooven en bot bateren. Het resultaat is, in de woorden van de band zelf, “heavy riffs Crusty beats Progressive hints Songs about death”. Heerlijk stuwende en pakkende bier doordrenkte death’n’roll met een 70’s sausje in een spijkerjasje, zou je het wat mij betreft ook mogen noemen. I’m loving it. Een mooie bonus van dit soort out of the box covers is dat je (of nou ja, ik wel althans) ook altijd even de neiging hebt om die originelen erbij te pakken. En ik kende Flower Travellin’ Band niet, maar die plaat waar deze track vandaan komt, ga ik later vanavond ook eens wat beter beluisteren. Zo leer je nog eens wat…

Afijn. ‘Phantom Bell’ komt uit op CD en vinyl en de EP is een eerste teaser voor het vijfde studialbum, dat voor later dit jaar gepland staat – hoewel de release dates van albums in 2020 de laatste tijd nogal hard verschuiven. Anyway, laten we het hopen, want meer Bombs Of Hades is een goede zaak! Play it loud. This one goes to eleven!