Body Count mag gerust beschouwd worden als de band die rap metal uitvond. Een betere publiciteitscampagne als de controverse rond het nummer ‘Cop Killer’ bestond niet en zelfs wie de muziek niet kende, had wel al van de band gehoord in de media. De daaropvolgende releases waren op zijn zachtst gezegd niet echt om over naar huis te schrijven. Pas sinds ‘Manslaughter’ uit 2014, ging de band steeds beter en beter klinken. ‘Bloodlust’ bracht het zelfs tot in meerdere jaarlijsten. Die lijn wordt nu verder gezet met ‘Carnivore’.

Toch had ik voor de eerste luisterbeurt toch enkele bedenkingen. Zeg nu zelf, een speelduur van amper vijfendertig minuten met daarop twee covers en drie gastbijdragen. Maar al gauw, besef je dat dit echt wel een strak spelende band geworden is die gerust als een klassieker mag beschouwd worden. De scherpe raps van Ice T krijgen geregeld het gezelschap van gegrom en gegrunt waardoor alles nog een stuk agressiever voor de dag komt. Luister maar eens naar opener en het als single vooruitgeschoven ‘Carnivore’. Een vet  en energiek gespeelde song waar Ice T heel goed op dreef is. ‘Point The Finger’ met Riley Gale van Power Trip als gast, klink hard en opzwepend en de vinger wordt hier op het veelal dodelijk politiegeweld gericht. Zinnen als shoot to kill in name of the badge en shoot first, ask questions later klinken kort maar krachtig. ‘Bum-Rush’ heeft dat sterke catchy refrein. Daarna introduceert Ice T bands een van zijn favoriete bands waarop ‘Ace Of Spades’ losbarst. Net zoals Slayers ‘Raining Blood’ op de voorganger, wordt er terug retestrak gespeeld. Jamey Jasta van Hatebreed komt later nog eens meedoen op ‘Another Level’. Nog een hoogtepunt is ‘Colors – 2020’. De metalversie van de Ice T klassieker uit 1988. Ronduit betoverd mooi is echter ‘When I’m Gone’. Het nummer zelf is een ode aan een overleden vriend van de band. Het is vooral Amy Lee van Evanescence die hier toch wel een prachtig stuk brengt in duet met Ice T.

Verschilt ‘Carnivore’ van ‘Bloodlust’? Ja, toch wel. De kwaliteit is van hetzelfde hoog niveau. De muziek zelf klinkt compacter en het album is voorbij vooraleer je het beseft. Het mocht gerust zelfs wat langer duren want hetgene Body Count laat horen, gaat terug heel hoog scoren. De tijd dat het draaide rond Ice T met enkele metal muzikanten rond zich is al lang voorbij. Elk lid is evenwaardig en geeft muzikaal heel wat anderen het nakijken.