Wat me meteen opvalt aan de naam Bloodred, buiten dat die niet bijster origineel klinkt, is dat me die doet denken aan de Slayer song ‘Blood Red’. Eens zien of dit in de muziek van deze Duitse band ook tot uiting komt. De man achter deze band is Ron Merz, die de groep (feitelijk is one-man band hier beter van toepassing) oprichtte in 2009 en met de EP ‘The Lost Ones’ (2014) en het album ‘Nemesis’ (2016) twee werkstukken in eigen beheer uitbracht. Eigenlijk is het tweede album ‘The Raven’s Shadow’, dat nu in de rekken ligt, ook een release onder eigen beheer, (digitaal uitgebracht op 18 mei) maar het Duitse allround label Massacre Records (oa Debauchery, Sabiendas, Sinister, Darzamat, Exciter, Fractured Insanity…) zag wel wat in dit album en brengt het nu ook uit op cd op de markt.

De duister intro van het openingsnummer ‘The Raven’s Shadow’ laat me denken dat het hier om obscure, kerkerachtige death metal a la Spectral Voice of ijskoude Djevelachtige black metal gaat, maar wat me tegemoet komt is niet al te agressieve, uptempo melodieuze death metal met een zwartgeblakerde rand, die naarmate het album vordert meer naar black met een dodelijk randje evolueert. Een occasioneel akoestisch tussenstuk zorgt voor ademruimte en de trage passages geven een sfeervolle tint aan het geheel. Ik hoor ook dingen terugkomen van Amon Amarth, zoals in ‘Raise The Mound’ en ‘We Who Ruled The North’. Van die typische riffs die je ook hoort bij het Zweedse Evocation bijvoorbeeld. ‘Hör Den Tod’ is dan weer wat meer richting sfeervolle black en tevens het enige nummer met Duitse teksten, dat tijdens het refrein een zeer catchy en min of meer meezingbare hymne wordt. In ‘We Who Ruled The North’ herken ik ook nog pagan invloeden en zo zit er wel veel variatie in het spel van Bloodred. Dat is ook nodig, want met een dikke vijftig minuten voor negen nummers is dit een serieuze brok metal en om dat interessant te houden moet je wel inventief uit de hoek komen.

Ron speelde zelf alle gitaren in en verzorgde de zang, die het midden houdt tussen een niet al te lage growl en een scream. Hij werd net zoals op de vorige releases bijgestaan door de Nederlandse drummer Joris Nijenhuis, bij sommigen misschien bekend van Leaves’ Eyes, als live-drummer bij Verwoed of van z’n werk bij Atrocity. Die link met Atrocity en Leaves’ Eyes reikt veel verder, want zanger/keyboardist Alexander Krull van voornoemde bands heeft ‘The Raven’s Shadow’ onder handen genomen in z’n Mastersound Studio. En de huisartiest van ook weer voornoemde bands, Stefan Heilemann (ook fotografie en artwork voor oa Pain, Kreator, Legion Of The Damned, Epica en Dimmu Borgir) zorgde voor de hoes, die op het eerste zicht wat weg heeft van ‘All Shall Fall’ van Immortal.

‘The Raven’s Shadow’ is een niet-alledaags, gevarieerd en toegankelijk album geworden, waarin death en black de boventoon voeren, dus of de naam Blood Red nu gebaseerd is op de Slayer song ben ik niet te weten gekomen. De moderne productie en de vrij goed verstaanbare vocalen van Ron dragen er ook toe bij dat dit album te beluisteren is door metalheads die niet constant in de meest duistere krochten van de hel vertoeven. Ben je in voor een potje extreme metal, maar zoek je het niet te obscuur klinkend, moet je dit album zeker uitproberen.