Reeds vanaf de release van hun debuut ‘Beyond The Crimson Throne’ uit 2020, ben ik liefhebber van deze band. Dit debuut is alleen op CD uitgekomen en de latere single en EP’s zijn jammer genoeg alleen digitaal verkrijgbaar. Een duidelijke seventies Black Sabbath signatuur heeft de band in een tachtigerjaren hardrock jasje weten te vatten, wat een eigenzinnige stoner-achtige variant gevormd heeft. Misschien zou je ergens in de richting van The Quill meets Spiritual Beggars kunnen denken. Bij vlagen gaan mijn gedachten ook terug aan (heel) vroege Mustasch, toen ze nog sterk op Black Sabbath gestoelde stoner maakten. Zelfs de zang lijkt bij momenten op brulboei Ralf Gyllenhammar.

Pakkende, dreinende en groovende ritmes en riffs, grootse solo’s en gedragen zang, waarbij allen bovengemiddelde technische beheersing etaleren, maar bovenal een stuk expressie kunnen overbrengen. Dit zijn van die stukken die (bij mij) helemaal binnen kunnen komen, of je onder de huid kunnen gaan zitten; onbedwingbare ledematen die meebewegen en voelbare spelvreugde en emotie, tot bij momenten, kippenvel aan toe. Vernieuwend of heel virtuoos is het nergens, maar de muzikale uitvoering is zeker bovengemiddeld, en deze band brengt het op een manier die mij echt iets doet.

Drie geweldige tracks wederom op deze nieuwste EP. Eigenlijk duurt het toch weer veel te kort. Misschien de voorgaande EP ‘Seasons Vol. I’ en deze laatste ‘Seasons Vol. 2’ tezamen met de single ‘La Brea’ als volledig album releasen? De (deels van YouTube verkregen) mp3 bestanden klinken al erg fijn vanaf de PC (aangesloten op een goed stereosysteem, dat wel), maar eigenlijk hoop ik de muziekjes van Blessed Black ooit nog eens van vinyl af kunnen spelen; misschien durft de band het zelf aan, en anders hoop ik dat ze toch nog door een label opgepikt worden. Werkjes als dit, horen gewoon van vinyl beluisterd te kunnen worden.