Blaze Of Perdition bestaat sinds 2007 onder deze naam en kwam voor het eerst onder mijn aandacht met de split  ‘In Void And Serpent The Spirit Is One’, en ik vooral benieuwd was naar het werk van Pseudogod, maar aangenaam verrast werd door de orthodoxe black van de Polen.

De band was begonnen aan een mooi avontuur, dat abrupt een halt werd toegeroepen door het zware verkeersongeval in 2013, waarin bassist 23 stierf en drummer Vizun en zanger Sonneillon ernstige verwondingen opliepen. De moed werd toch weer bijeengeraapt en met vereende krachten kwam men terug met twee sterke albums. Nu zijn ze met ‘The Harrowing Of Hearts’ toe aan hun vijfde langspeler.

De black metal op deze plaat is van de soort waarin de ingehouden woede het uitbundig vertoon  van haat en agressie overstemt. Die agressie is wel degelijk aanwezig, maar wordt vakkundig gekanaliseerd en subtiel met mondjesmaat losgelaten. Het doet me regelmatig denken aan ‘Khronos’ van Rotting Christ en bij uitbreiding aan andere mediterraan getinte black metal albums, die ook diezelfde warme gloed uitstralen. De slepende zanglijnen en gefluisterde stemmen geven een melancholisch karakter aan de songs, maar in ‘Królestwo Niebieskie’ bijvoorbeeld, het enige nummer met Poolse tekst, geven de bijtende vocalen van Sonneillon dan weer aanvalslustige energie aan een emotionele song. Het creëren van onderhuidse spanning is iets wat Blaze Of Perdition tot in de puntjes beheerst. In ’What Christ Has Kept Apart’, het meest mainstream nummer, hoor ik dan weer wat recentere Behemoth en in ‘Moonchild’, een zalig uitgevoerde cover van The Fields Of Nephilim, op een Tribulation-achtige manier gebracht, komt hun voorliefde voor gothic mooi tot uiting. De nummers duren naar gewoonte vrij lang (tussen zes en negen en een halve minuut), maar het album blijft beklijven van begin tot eind.

Vizun vervangen lijkt me geen dankbare opdracht, maar nieuwe drummer DQ, die zijn sporen eerder verdiende bij Arkona en Mord’A’Stigmata, is er met zijn fijngevoelig spel  toch in geslaagd om deze leegte op te vullen. De Poolse black metal scene floreert nu al jaren met bands als Arkona, Kriegsmachine, Mgla, Deus Mortem, Behemoth, Batushka, Medico Peste, Outre en Gruzja. Blaze Of Perdition bezet wat mij betreft een prominente plaats in deze lijst met ‘The Harowwing Of Hearts’, niet terend op bestaande modellen, maar zichzelf profilerend op hun eigen manier.