Blast From The Past Part II in Kubox – Kuurne (BE) – 10 december 2022
“Ook deze editie van het Blast From The Past festival was weer uitermate geslaagd te noemen en was zowel muzikaal als qua sfeer ronduit super”
Op 9 april van dit jaar werd het eerste Blast From The Past festival van dit jaar gehouden en met bands als Picture, Cyclone en hoofdact Sortilège werd de fervente jaren tachtig metal liefhebber echt op zijn wenken bediend. Niet alleen muzikaal maar ook qua sfeer was dit festival echt een schot in de roos en het was dan ook niet meer dan logisch dan we op 10 december wederom de reis richting Kuurne gingen ondernemen om getuige te zijn van het tweede deel. Met bands als Warhead, Cobra Spell, Cloven Hoof, Raven en hoofdact Coroner waren we in ieder geval verzekerd dat ook dit tweede deel meer dan de moeite waard zou zijn. En het dient te worden gezegd dat we wederom getuige zijn geweest van een uiterst geslaagd metal feestje!
10 december 2022 I Tekst: Sjak Roks | fotografie: Peter Bulkmans
Om klokslag één uur werden de deuren van de Kubox geopend en een klein uurtje later mochten de oudgedienden van Warhead het festival openen. Met ‘Speedway’ (uit 1984) en ‘The Day After’ (uit 1986) hebben deze gasten een tweetal uitstekende, maar onterecht zeer ondergewaardeerde platen uitgebracht en anno 2022 smaakte dat song materiaal nog steeds naar meer. Nummers als ‘Speedway’ en ‘Attack Of The Shark’ klonken nog net zo overtuigend als een kleine veertig jaar geleden en dat zegt dan toch wel iets over de kwaliteit van de nummers van deze sympathieke Belgische band. Met zanger Kevin Vangelooven heeft men een goede frontman in huis gehaald die zeker in staat was een bepaalde meerwaarde aan het Warhead-materiaal te geven. Warhead was een lekkere binnenkomer mag ik wel zeggen!
De tweede band van de dag was het mij totaal onbekende Franse gezelschap Tentation, die in 2021 hun debuutplaat ‘Le Berceau Des Dieux’ hebben uitgebracht. Hoewel dit album pas vorig jaar is verschenen werd het al snel duidelijk dat de heren (zoals vele aanwezigen) een sterke voorliefde hebbn voor de jaren tachtig. De titel van hun debuutalbum was al een indicatie dat de heren hun muziek in hun moers taal zouden brengen, maar het dient te worden gezegd dat dit absoluut niet storend was. Sterker nog, het droeg wel bij tot de charme van het optreden want Tentation was voor mij wel een erg grote, maar vooral positieve verrassing. Gitarist Guillaume Dousse wist de ene na de andere sterke riff op het publiek los te laten, maar het was vooral zanger Patrice Rôhée die het verschil maakte. Met zijn ijzersterke stem wist hij het toch al goede materiaal nog naar een hoger niveau te tillen, waardoor Tentation een dijk van een optreden neerzette.
De band waar ik vooraf het meest naar uitkeek was Cobra Spell, die dit jaar met de EP ‘Addicted To The Night’ een erg sterk visite-kaartje hebben afgegeven. De band heeft de afgelopen periode erg veel aandacht gekregen en hun show op Blast From The Past was het bewijs dat dit meer dan terecht was. Samen met de onlangs toegetreden Noelle dos Anjos zorgde bandleider en gitariste Sonia Anubis voor het nodige prima gitaargeweld, waarbij vooral haar heerlijke solo’s in positieve zin opvielen. Met zangeres Kristina Vega heeft men echt een (winnend) lot uit de loterij binnengehaald, want haar vocale prestatie was echt bijzonder indrukwekkend te noemen. Nummers als de single ‘Flaming Heart’, ‘Addicted To The Night’ en de W.A.S.P.-cover ‘Animal (F*ck Like A Beast)’ klonken uitstekend en deze all-female band bewees op niet mis te verstane wijze absoluut geen gimmick te zijn. Naast de prima muzikale performance straalde het spelplezier van het podium af en had men ook oog voor de nodige show, getuige de vuurspuw-act van Sonia. Het totaalplaatje van Cobra Spell klopte gewoon en deze band kan dan ook een mooie toekomst tegemoet zien. Het was dan ook fraai om te zien dat deze meiden, die geen van allen de jaren tachtig actief hebben meegemaakt, in staat waren om de sfeer van die tijd op het podium gestalte te geven.
Het Duitse Stallion draait al een behoorlijk aantal jaren mee en heeft reeds de nodige uitstekende releases op de markt gebracht. De spandex broeken en de vele met studs beklede riemen en armbanden lieten er geen enkele twijfel over bestaan dat ook zij de jaren tachtig adoreren. Met nummers als ‘Waking The Demons’, het ijzersterke ‘No Mercy’ en ‘Kill Fascist’ als hoogtepunten raasden ze door hun negen songs tellende set heen, waarbij het strakke gitaarwerk van de tandem Claudio Hürlimann en Alexander Stôcker en de vocalen van zanger Paul “Pauly” Ehrenhardt in positieve zin opvielen. De speed metal van dit vijftal ging er dan ook in als de spreekwoordelijke koek, getuige de erg enthousiaste reactie van de aanwezigen. En dat was mijns inziens ook niet meer dan terecht!
Met het Engelse Absolva werd enigszins gebroken met de pure jaren tachtig sound, want dit rondom zanger/gitarist Chris Appleton geformeerde gezelschap speelde een wat minder tijdsgebonden vorm van heavy metal. Dat gezegd hebbende moet ik er meteen bij vermelden dat dit door het hoge kwaliteitsniveau van hun song materiaal absoluut niet storend was en hun optreden werd dan ook zeer goed gesmaakt. Chris Appleton is gezegend met een mooi stemgeluid en dat kwam uitermate goed tot uiting in nummers zoals ‘Burn Inside’, ‘Addiction’ en de heerlijke afsluiter ‘From Beyond The Light’. Ook het publiek wist dit op waarde te schatten en de band genoot zichtbaar van de getoonde interesse in hun set.
Absolva had het deze dag behoorlijk druk, want deze band is in het dagelijkse leven ook de begeleidingsband van ex-Wolfsbane en ex-Iron Maiden zanger Blaze Bayley, die zijn optreden begrijpelijkwijs helemaal in het teken stelde van de platen die hij met Iron Maiden heeft opgenomen. En het dient te worden gezegd dat deze platen, ‘The X-Factor’ (uit 1995) en ‘Virtual X’ (uit 1998), onterecht behoorlijk ondergewaardeerd zijn. Nummers als ‘Futureal’, ‘Sign Of The Cross’ en ‘The Clansman’ om er maar een paar te noemen deden het dan ook erg goed in Kuurne en terecht! Ondersteund door een geweldig goede band loodste de goed bij stem zijnde Blaze ons door een bloemlezing van zijn bijdrage aan het totale oevre van Iron Maiden en dat werd door de enthousiaste menigte in dankbaarheid aanvaard.
Vanwege het interview met Noelle en Sonia van Cobra Spell, moest ik het eerste gedeelte van de set van Cloven Hoof helaas missen, maar hetgeen ik nog heb meegekregen was van een erg hoog niveau. De band met het enigszins occulte imago heeft in het verleden natuurlijk de nodige klasse-platen afgeleverd en ook live stond het als een huis. Songs als ‘Cloven Hoof’, ‘Highlander’ en ‘Laying Down The Law’ hebben anno 2022 nog niet van hun oorspronkelijke charme verloren en werden op een imposante wijze neergezet en heerlijk ingekleurd door de op dreef zijnde gitarist Luke Hatton. Bandleider en oudgediende Lee Payne stond dan ook zichtbaar te genieten op het podium en het zal dan ook heel wat moeite hebben gekost om de brede glimlach na afloop van zijn gezicht te krijgen.
Het Engelse trio Raven was in allerijl opgetrommeld om het Duitse Bonfire te vervangen, wiens zanger kort voor het festival de band had verlaten. Waarschijnlijk zullen velen de toevoeging van Raven met gejuich hebben ontvangen, want als er één band de personificatie van de jaren tachtig mag zijn, dan is dit toch wel het sympathieke trio uit Newcastle. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik een enorm zwak heb voor de gebroeders Gallagher die onverdroten voort blijven gaan met hun missie om zoveel mogelijk mensen te vermaken met hun muziek. Buiten een periode dat men een aantal kwalitatief mindere platen heeft uitgebracht, kun je natuurlijk niet om de oude klassiekers ‘Rock Until You Drop’ (uit 1981), ‘Wiped Out’ (uit 1982) en ‘All For One’ (uit 1983) heen, terwijl ook hun laatste in 2020 verschenen plaat ‘Metal City’ ronduit uitstekend te noemen is. De kracht van dit bandje heeft echt altijd op het podium gelegen en dat kwam op deze Blast From The Past editie weer prima tot uiting. Van opener ‘Take Control’ tot aan afsluiter ‘Wiped Out’ was het genieten geblazen en werden we getrakteerd op een erg geslaagde “trip to memory lane”. Gitarist Mark Gallagher ging helemaal op in de muziek en als er een wereldkampioenschap gekke bekken trekken gehouden zou worden zou hij hij zeer zeker op het ereschavot eindigen. Zijn gitaarspel was echter onberispelijk en mede hierdoor groeide Raven uit tot de absolute smaakmaker van het gehele festival.
Na de geweldige Raven show had de Zwitserse thrash metal formatie Coroner de eer om dit wederom zeer geslaagde festival af te sluiten. In de jaren tachtig en begin jaren negentig grossierde deze formatie in uitstekende album en nog steeds zijn platen zoals ‘Punishment For Decadence’ (uit 1988) en ‘No More Color’ (uit 1989) regelmatig in mijn CD-speler te vinden. Gezien het feit dat het voor Coroner erg moeilijk zou zijn om het Raven-optreden te evenaren en we nog een lange terugreis voor de boeg hadden besloten we om het na enkele nummers voor gezien te houden. Niet helemaal eerlijk richting hoofd-act waarschijnlijk, die lieten zien erg strak te kunnen musiceren, maar de lange dag begon toch enigszins zijn tol te eisen.
Ook deze editie van het Blast From The Past festival was weer uitermate geslaagd te noemen en was zowel muzikaal als qua sfeer ronduit super. Voor de volgende editie, op 2 december 2023, heeft men reeds een aantal bandnamen vrijgegeven en met Exumer, The Rods, Hitten en Witchfynde op de bill zal ook deze aankomende editie weer een waar feest worden. Ik zou je dan ook ten zeerste aanraden om hierbij aanwezig te zijn!
Social media