Stoner uit Italië, waar ze naar mijn weten geen echte woestijnlandschappen hebben, maar dit gevoel toch wel erg goed muzikaal kunnen neerzetten. In welk segment van de stoner zou je deze band dan kunnen plaatsen? Ergens tussen Fu Manchu en Monster Magnet, met een vleugje Atomic Bitchwax zou ik zeggen. Niet de minste namen en ook nog eens allemaal behorend tot muziekjes die ik zelf erg op prijs kan stellen; geen verrassing dus dat ondergetekende dit plaatje wel smaakt.

Moddervet, afwisselend dragend, loom dreinend of zwevend en meer up-tempo, maar altijd enorm pakkend. Bij vlagen heerlijk psychedelisch en altijd met erg fijne gitaarbijdragen over een solide basis van bas en drums. Heel soms krijg ik de indruk naar Chris Kosnik te luisteren qua baswerk, dus dat zit zeker goed. De zang is misschien niet heel erg bijzonder, maar wel extreem passend en effectief, waardoor een meeslepend effect van de muziek wel nog eens een keer versterkt kan worden. Heel mooi voorbeeld hiervoor is de meesleurende draaikolk ‘Hypnotized By The Solenoid’, beginnend als een zestigerjaren mix van Jefferson Airplane en (futuristische) Kula Shaker, met bijna tergend monotone zanglijn, die opbouwt naar een meesterlijke instrumentale muur van geluid. Ook hoe de stem meegaat in de beukende groove van het heerlijke ‘Snowball’ is trouwens erg effectief, en ook hier is die gruizige gitaar van de buitencategorie zowel in riffs als solerend. Een toekomstige aanwinst voor mijn platenkast; deze moet op vinyl gescoord en vervolgens op jacht naar de eerdere releases.