Bioplan? Juist ja. Zij die ons wormstekelige appels en de kneusjes van de boomgaard laten eten tegen het dubbele van de prijs… Maar wat stelt dit muzikaal voor in de vorm van ‘Epipath + Ocular’? De cd wordt mooi gepresenteerd in een aloude videocassettebox. Old school. Het betreft hier de solitaire kunsten van de Zweedse multi-instrumentalist Andi Kravljaca. Hij is vooral gekend voor zijn werk als zanger van bands als Seventh Wonder, Thaurorod, Aeon Zen, Nergard en Silent Call, maar hier vinden we instrumentale progressieve metal waarin synthesizer soundscapes en Andi’s gitaarspel centraal staan. Daarbij werd hij geholpen door Rich Hinks (Aeon Zen, bas op de laatste zes songs, productie) en verschillende muzikanten voor een gitaarsolo of keyboardsolo. Tom de Wit (TDW, Dreamwalkers Inc) paste het artwork aan voor deze uitgave.

Het aanbod bestaat uit twee EP’s; zoals de titel al aangeeft. We starten met de vijf songs van de EP ‘Epipath’. ‘Ingress’ is echt synthwave uit de jaren tachtig, een beetje speels met een opgewekt gevoel. Er wordt uitstekend op gesoleerd. ‘Perspex Cassidy’klinkt technisch onderlegd met heel wat shredwerk, maar op ‘He’s A Transponster’ gaat Andi pas helemaal los in supersnel gitaarspel. Het korte ‘VFR Into IMC’ gaat van gitaar naar bas en het is daarbij leuk om de inspiratie van de artiest in het boekje te lezen als leidraad. Met ‘Atomic Era Cocktails’ maken we overgang naar de jaren negentig en daarin horen we een gastsolo op keyboards van Harri Koskela (Thaurorod). De EP ‘Ocular’ was het eerste werkje dat Bioplan uitbracht en is geïnspireerd door de tijd dat Kravljaca doorbracht in Florida. Voor een Zweed van Bosnische origine was dat erg imposant, zeker het contrast tussen de steden en de woeste natuur. Dat resulteert in de intro ‘Astral’, meteen gevolgd door het erg heavy ‘Invective’ waarin de meeste gastmuzikanten te horen zijn. Andreas Söderin (Seventh Wonder) en Pekka Laitinen (Nibiru Ordeal) draven op voor een keyboardsolo; Emil Pohjalainen (Amberian Dawn) en Alistair Bell (Aeon Zen) voor een gitaarsolo. Deze EP is een stuk heftiger – luister maar naar de beenzware riffs in ‘Inclement’ – en het vingervlugge gitaarspel staat voorop. Misschien omdat Andi zich zeker wou bewijzen op zijn eerste release. Het is in ieder geval zeker dat Kravljaca niet alleen bekwaam is als zanger, maar ook goed uit de voeten kan op menig instrument, vooral dan op gitaar. Liefhebbers van instrumentale metal met heel wat technische hoogstandjes hebben hier een ontdekking beet. Er staan ook nog remixen van ‘Ingress’ en ‘Invective’ op het schijfje, maar daar zijn we minder voor te vinden.