Na meer dan dertien jaar stilte – het laatste album Reborn In Defiance dateert uit 2012 – is het legendarische Biohazard eindelijk terug met nieuw werk. En dat is niet alles: de originele bezetting is opnieuw herenigd. Gitaristen Billy Graziadei en Bobby Hambel, drummer Danny Schuler en bassist/zanger Evan Seinfeld hebben de strijdbijl begraven en staan weer samen op het podium.

In een interview begin 2022 liet Billy al voorzichtig vallen dat hij de oude bandleden weer had gezien en dat er misschien iets nieuws zat aan te komen. Twee jaar later stond Biohazard opnieuw op Europese festivals en clubpodia, waar ze het publiek omverbliezen met hun energieke shows. En nu is er dan eindelijk het nieuwe album: ‘Divided We Fall’. Zijn de pioniers van hardcore en hiphop in 2025 nog relevant? Absoluut.

Biohazard bewijst het meteen met een keiharde opening: de eerste drie tracks zijn een mokerslag van herkenning en energie, een heropleving van het geluid waarmee ze ooit doorbraken. Ze behoren zonder twijfel tot het beste wat de band ooit heeft gemaakt.

‘Fk the System’ is een rauw protestlied tegen onrecht, oorlog en corruptie — een nummer dat je haast verplicht om mee te schreeuwen. Het vocale samenspel tussen Billy en Evan, met die typische meerstemmige refreinen, is meteen herkenbaar.

Daarna volgt ‘Forsaken’, een explosie van energie die een hele stad van stroom zou kunnen voorzien.

‘Eyes On Six’ begint wat rustiger, maar barst al snel uit zijn voegen. Billy brengt zoals altijd de brute hardcorezang, terwijl Evan halverwege een snoeihard rapcouplet afvuurt. In het refrein hoor je de hele band samen brullen, alsof er nooit enige wrijving is geweest. Track na track hoor je waar Biohazard in uitblinkt. Soms nemen ze gas terug, tot de woede weer losbarst zoals in ‘Death Of Me’. ‘S.I.T.F.O.A.’ herinnert ons eraan waarom Biohazard ooit bekendstond om hun hiphopinvloeden, met stevige rapstukken die perfect in het geheel passen.

De moshpits tijdens hun comebackshows zijn niet te tellen. En aangezien het publiek inmiddels vooral uit veertigers en vijftigers bestaat, zullen de blessures achteraf ook niet mals zijn. De NYHC-grootheden uit de jaren negentig zijn helemaal terug en spelen alsof ze nog steeds jonge en hongerige wolven zijn.