Even snel vast een keertje luisteren, dacht ik bij mezelf, maar dat zet er dus mooi niet in. ‘Encased In Iron’, de tweede uitgave van Bible Black Tyrant, heeft al bij één keer luisteren een bijzonder duister en hypnotiserend effect. Voor ik het door had was deze EP al meerdere keren door mijn oorschelpen gekropen en had ik nog steeds behoefte aan meer.

‘Encased In Iron’ is als een donkergrijze muur die langzaam op je afkomt, terwijl er zich achter je een hoge, granieten klifwand begeeft. Grijzige eentonigheid is wellicht de beste omschrijving voor het gedruis en de verzameling van geluid die in eerste instantie op je afraast als je begint met luisteren, maar zodra je tussen de muur en de klif wordt verpletterd merk je dat er ongelofelijk veel tinten grijs worden gebruikt om vorm te geven aan de ellendigheid van dit bestaan. Bible Black Tyrant maakt gebruik van meerdere facetten van doom metal en laat daarbij alles dat ook maar enigszins symfonisch is op grote afstand. Ze nemen een riff en bouwen dit uit tot een monumentale ode aan de vergetelheid, waarbij verborgen, herhalende melodieën constant aanwezig zijn en het geheel een prachtige, samenhangende structuur geven. Al met al klinkt dit zwaar en industrieel, maar op een bepaalde manier toch gelikt.

Dit album pakt je op en neemt je mee als een kolkende, grommende vloed van donker water waarbij het maar al te verleidelijk is om kopje onder te gaan. Het sludgy doomgeluid wormt zich met gemak bij je ziel naar binnen om zich dan te ontvouwen tot een warme, veilige maar stormachtige cocon. Hier en daar klinkt het als een combinatie van ‘God Of Emptiness’ (Morbid Angel) met ‘October Rust’ (Type O Negative), maar dan zonder keyboards en met schrapende, luide vocalen. De perfecte band om na middernacht in één van de kleinere zalen op Roadburn tegen te komen.