Na een mysterieuze stilte die Babymetal aankondigde is er weer nieuw werk van de Japanse dames. De stilte was eind 2021 aangekondigd en wordt bijna anderhalf jaar later weer opgeheven met ‘The Other One’. Je vraagt je wellicht af wat en waarom, want bij de meeste bands heb je geluk als er eens in de twee jaar een album uitkomt, maar de ingewikkelde wereld van Babymetal heeft veel meer intrige en ontwikkelingen dan elke standaard metalband.

Standaard? Ja, Babymetal is alles behalve standaard en wellicht is dat, naast de moves en looks van het duo Su-metal en Moametal, één van de dingen die deze band zo geliefd maakt. Alhoewel duo… Na het vertrek van mijn favoriete zangeres Yuimetal hebben de overgebleven twee een hoop werk verzet, waaronder het uitbrengen van het leuke album ‘The Other One’ is wederom door hen beide ingezongen, maar er is goed nieuws: Momometal heeft zich deze maand als derde lid toegevoegd.

Tot zover de ontwikkelingen. Waar het om gaat is de muziek en de band die achter deze zangeressen staat doet best indrukwekkende dingen. Dat is ook waarom ik het jammer vindt dat de muziek op dit album enigszins naar de achtergrond wordt gedrukt en de focus vooral ligt op het zingen. Een heftige vorm van melodische metal is constant aanwezig. Denk aan Arch Enemy, met hier en daar onverwachte wendingen waardoor de muziek blijft boeien. De zang staat duidelijk op de voorgrond en alhoewel Su en Moa zangers van formaat zijn (ik zeg dit als kritische metalfan op leeftijd) is het niet interessant genoeg om tien nummers lang te blijven boeien. Daar is meer voor nodig dan wat goedogende zangeressen. Dat “meer” is er wel, want de muziek is zoals eerder gezegd goed en boeiend, maar het zou fijn zijn als Babymetal een geheel wordt waarvan elk lid wereldwijs en into metal is.

Er is niks mis met dit album, het knalt van alle kanten, maar het is niet een album dat je na het beluisteren nog zes keer opzet, of over een maand of drie nog eens luistert. Daarvoor is er simpelweg te weinig originilatiet. Er zijn zeker hoogtepunten te vinden, en dan bedoel ik een nummer als ‘Believing’ dat heerlijke breaks heeft waar je je nek op stuk kunt bangen (en een Anathema-achtige intro heeft), of ‘Metalizm’, waarin alles klopt en de muziek en zang perfect op elkaar afgestemd zijn. Voor fans van het idee van Babymetal, kopen die handel. Voor mensen die diepgang in de muziek zoeken geldt dat credo ook. Niet omdat er erg interessante dingen gebeuren, maar meer zodat je een welgevormde mening kunt hebben over de muziek.