Marcus Jidell: “Leif zal altijd in één of andere hoedanigheid bij Avatarium betrokken blijven, al is het alleen al door inspiratie. Ik heb ontzettend veel van de man geleerd en onze muziek zal altijd “dark, heavy and poetic” blijven, mede daarom.”
Avatarium begon in 2013 als project van Candlemass baas Leif Edling. Inmiddels maakt Edling geen deel meer uit van de band maar zijn geest blijft rondwaren op de albums die de band uitbrengt. Avatarium is inmiddels toe aan album nummer vijf, dat na een platenmaatschappijwissel eind oktober bij AFM Records verschijnt. De invloed van Edling wordt per album minder, zou hij op ‘Death, Where Is Your Sting’ nog een vinger in de pap hebben gehad? De Zweedse doom band is inmiddels meer het project geworden van de echtelieden Marcus Jidell (gitaar) en Jennie-Ann Smith (zang). Hoog tijd om bij te babbelen met de eerstgenoemde.
Erik Boter Ι 3 oktober 2022
Hi Marcus, de laatste keer dat we elkaar (live) spraken was vijf jaar terug in de Groene Engel is Oss, toen Avatarium een korte tour speelde als ondersteuning van het ‘Hurricanes And Halos’ album uit 2017. Wat hebben jullie in de tussentijd allemaal uitgespookt?
Haha, dat kan ik jou ook vragen! Vijf jaar alweer? Het lijkt zoveel korter. Ja, de ‘Hurricanes And Halos’ toer was de laatste toer die we gedaan hebben.. Voor het album dat we erna gemaakt hebben (‘The Fire Long For’ uit 2019) hebben we immers niet kunnen toeren door de Corona Pandemie. Ik ben rond die tijd ook gestopt met toeren met Soen, waar ik toen in speelde nadat ik het ‘Lykaia’ album had geproduceerd. Maar dat had weer meer te maken met het feit dat we ons eerste kind kregen.
Oh, echt? Is dat de reden dat je bij Soen bent gestopt?
Nou ja, het was één van de redenen. Muzikaal zaten Martin Lopez en ik ook niet meer echt op één spoor. Dat had voornamelijk met de gitaarsound te maken. Ik voelde me niet prettig bij de richting die hij daar in op wilde. Alsof ik als gitarist aan beide armen geketend was, snap je? Ik heb overigens wel veel preproductie werk gedaan voor het album dat na ‘Lykaia’ uit kwam, ‘Lotus’. Ik ben op dat album niet te horen maar er is wel een aantal van mijn ideeën gebruikt als het om de gitaarsolo’s gaat. Ik noem het maar vleierij, hahaha. Maar ze doen het hartstikke goed nu, ze spelen veel en ik gun ze het succes van harte.
Ze spelen in Nederland op 1 oktober, ik ga ze bekijken.
Tof dat je naar ze gaat kijken.
Een paar weken terug zag ik nog een andere vriend van je live spelen, Leif Edling en Candlemass. Ze speelden hier op het Dynamo Metal Fest.
Ook tof! Waren ze een beetje goed?
Ja joh, ze speelden ‘Nightfall’ integraal, het was één groot feest! Jij bent toch recent ingevallen voor Candlemass gitarist Lars Johansson? Was het niet in Zuid Amerika ergens?
Dat klopt helemaal, op 3 september. Dat was in Mexico. Lars redde het niet om daar bij te zijn en dus vroeg Leif me zijn plaats in te nemen. Dat was best veel werk voor één show kan ik je zeggen. Maar ik doe dat soort dingen met liefde. Het is natuurlijk bijzonder gaaf om in Mexico met een band als Candlemass een festival te headlinen.
Je hebt in het verleden vaker ingevallen bij Candlemass, toch?
Sterker nog, de eerste keer was precies tien jaar terug, op de “70,000 Tons Of Metal” cruise. Daar heb ik Leif Edling leren kennen en daar is eigenlijk het eitje gelegd van wat nu Avatarium is. We deden toen ‘Epicus Doomicus Metallicus’ integraal, met Johan Langquist als zanger. We zijn nu tien jaar later, Johan zit nog steeds bij de band en ik heb net hun nieuwe album ‘Sweet Evil Sun’ geproduceerd. Dus na tien jaar is het kringetje rond, dat is wel leuk.
Ik vind het nieuwe Candlemass nummer ‘Scandinavian Gods’ erg gaaf. Totaal anders dan wat ze normaal doen en misschien juist daarom wel indrukwekkend. Vooral die voortkabbelende drumritmes klinken erg apart.
Oh, ik ben blij dat je dat zegt. We wisten eigenlijk zelf niet of we het wel op het album moesten zetten, omdat het zo afwijkt van de bekende Candlemass sound. De rest van het album klinkt echter behoorlijk vertrouwd, het is vooral heavier en meer coherent dan zijn voorganger ‘The Door To Doom’ zou ik willen zeggen. Johan heeft deze keer ook meer ruimte gekregen van Leif om zijn input te geven. Als producer heb ik zelf meer de rol gehad als klankbord, weet je wel? “Wat zou jij doen, Marcus, het refrein hier plaatsen of juist daar?” Een beetje op die manier.
Ik wil toch ook weer even terug naar Avatarium. Klopt het dat je aan beide albums tegelijk werkte, dus aan ‘Sweet Evil Sun’ van Candlemass en aan ‘Death, Where Is Your Sting’ van Avatarium?
Dat klopt en dat was dus best hard werken voor mij, hahaha. Je moet niet vergeten dat we nog in de pandemie leefden dus dat ik niet op pad hoefde en dus ook mijn handen vrij had. Beide albums hebben, naast elkaar, twee jaar nodig gehad, van het schrijven van de eerste songs tot aan het kant en klare opgenomen product.
De invloed van Leif Edling wordt op elk Avatarium album kleiner, toch? Het eerste Avatarium album kende nog zwaar zijn signatuur, maar op het meest recente Avatarium album ‘The Fire I Long For’ leverde hij nog maar twee songs aan. De band is daarmee in mijn ogen bezig met een transitie naar een meer door jou en Jennie-Ann gedragen band. Ben je het daarmee eens?
Ja, dat klopt wel. Toch zal de invloed van Leif altijd aanwezig zijn op albums van Avatarium. Op ‘Death, Where Is Your Sting’ heeft hij geen complete songs meer aangeleverd, alleen de begin- en eindriffs van het tweede nummer ‘Stockholm’ zijn van hem. Ook omdat ik daar specifiek om heb gevraagd. Ik wilde een enorme doomriff als begin en eind van dat nummer, dat een triest onderwerp behandelt, namelijk de zelfmoord van een goede vriend van ons. Dan kan ik zelf zo’n riff gaan verzinnen, maar als de beste doom-riff-bedenker één van mijn beste vrienden is, kan ik het net zo goed aan hem vragen natuurlijk. Maar goed, Leif zal altijd in één of andere hoedanigheid bij Avatarium betrokken blijven, al is het alleen al door inspiratie. Ik heb ontzettend veel van de man geleerd en onze muziek zal altijd “dark, heavy and poetic” blijven, mede daarom.
Grappig dat je dat zegt, want ik denk juist dat de muziek van Avatarium na vijf albums zijn eigen identiteit gevonden lijkt te hebben. Dat donkere en poëtische herken ik direct in de songs van de nieuwe plaat. Jennie-Ann heeft echt prachtige teksten geschreven. Maar ik hoor toch ook dat jullie muziek minder heavy wordt. Niet minder donker, maar rustiger. Nieuwe nummers als ‘A Love Like Ours’ en ‘Psalm For The Living’ zijn toch meer ballade achtig, zonder minder heavy te zijn. Is dat natuurlijke progressie, of denken jullie daar echt over na?
Een combinatie van de twee denk ik. Natuurlijk praten we erover hoe een liedje moet klinken en “dark, heavy and poetic” kun je ook arrangeren met een strijkorkest, snap je? Ik vind het ook belangrijk dat we ons als band blijven ontwikkelen want constant dezelfde muziek uitbrengen, daar word ik niet warm van. Ik heb het daar vaak over met Jennie-Ann. Als we dit willen blijven doen, dan moeten we muzikaal blijven groeien. We moeten onszelf blijven uitdagen daarin. Ik heb wel extra op moeten letten deze keer omdat ik tegelijkertijd met het Candlemass album bezig was. Het was dus ook de kunst om op dit album niet als Candlemass te gaan klinken. Leif hield dat ook wel in de gaten. Hij heeft tijdens die sessies ook niet naar de Avatarium opnames geluisterd om niet afgeleid te raken in dat kader. Als een nieuwe riff die ik voor Avatarium schrijf teveel op Candlemass lijkt, wordt het weggegooid, hahaha. Een uitzondering misschien is het akoestische intro van de afsluiter van de plaat, ‘Transcedent’. Dat heb ik wel degelijk geschreven met Leif, en zijn manier van schrijven, in mijn achterhoofd.
Nog even één dingetje over jouw samenwerking met Leif Edling dan, want jullie hebben ook samen in The Doomsday Kingdom gezeten, waarvan in 2017 het uitstekende, titelloze debuutalbum verscheen. Denk je dat er ooit een tweede album zal volgen?
Oh, vast wel, alleen niet nu. Ik weet dat Leif er wel voor open staat, en Niklas Stalvind (de zanger, ook bekend van de band Wolf) wil ook vast weer meedoen. Ik ben echter erg druk met Avatarium en mijn productiewerk, en Leif maakt momenteel optimaal gebruik van de goede ‘flow’ waar Candlemass momenteel in zit, dus verwacht voorlopig geen tweede Doomsday Kingdom album, maar ooit zal het er wel van komen.
Op het nieuwe Avatarium album heeft Jennie-Ann zelf al haar teksten geschreven, toch? Ik vind de teksten van vooral het titelnummer, ‘God Is Silent’ en ‘Mother, Where Are You Now’ wonderschoon.
Dank je, ik zal de complimenten overbrengen. Jennie-Ann heeft inderdaad alle teksten geschreven, maar we lopen er ook vaak samen doorheen. We proberen elkaar op die manier te inspireren. ‘God Is Silent’ is daar wel een goed voorbeeld van. Ik vond de tekst in eerste instantie te direct en daardoor is de tweede versie abstracter geworden, als het ware. Het titelnummer gaat niet zo zeer over de dood zelf, maar over de periode tussen momenten dat de dood je heeft proberen te overmeesteren. Bijvoorbeeld wanneer je een hartaanval hebt gehad of een ongeluk, maar het hebt overleefd. Je hebt de dood dan op afstand kunnen houden, maar je weet dat hij een keer terugkomt. Je kunt dus beter de tijd die je hebt koesteren en er mooie dingen mee doen. Pluk de dag ja, precies dat.
Over inspiratie gesproken, wie zijn jouw invloeden eigenlijk als het om je gitaarwerk gaat?
Dat is een lastige, want ik heb me in verschillende levensfases door andere gitaristen laten beïnvloeden. Ik speel al heel erg lang. Toen ik als ventje begon met gitaarspelen en nog heel veel oefende, had ik maar één gitaarheld: Yngwie Malmsteen. Ik was niet alleen fan van zijn gitaarspel en -techniek, maar ook van zijn songs, zijn band, zijn uiterlijk, noem maar op. Ik luisterde als tiener al wel naar bands als Iron Maiden en Saxon, maar toen ik het eerste Rising Force album hoorde was het voor mij duidelijk: ik ging gitarist worden. Ik heb jarenlang acht tot tien uur per dag geoefend om bij zijn spel in de buurt te komen. Ik heb een oudere broer en hij leerde me later de muziek van Deep Purple en Jimi Hendrix kennen. Scorpions ook. Toen ik een jaar of zestien was, ben ik gestopt met Yngwie dingen spelen en ben ik me gaan verdiepen in gitaristen als Muddy Waters en Albert King. Oude blues, weet je wel? Eric Clapton en Cream heb ik toen ook ontdekt. Nu luister ik vooral veel naar dingen van Al Di Meola en Mark Knopfler. Niet zozeer zijn Dire Straits albums maar meer zijn solowerk. Ik speel ook veel akoestisch en verdiep me in flamenco technieken. Dus misschien hoor je op het volgende Avatarium album wat Spaanse invloeden, hahaha.
‘Death, Where Is Your Sting’ komt uit op 21 oktober, ik neem aan dat jullie daarna weer gaan toeren?
Er was een toer geboekt als support van Swallow The Sun, vijf weken kris kras door Europa. Dat was echter in het staartje van de Corona pandemie en dus werd de hele boel verschoven. Echter naar een periode dat wij ons geen vijf weken kunnen vrijmaken, waardoor wij nu slechts twee van de vijf weken meegaan op toer.
Precies, en dus ook niet in Doornroosje in Nijmegen staan.
Klopt. Daar balen we zelf natuurlijk ook van, we spelen graag in Holland. Het is de bedoeling om na de supportshows met Swallow The Sun een aantal headline optredens in Europa te doen en ik hoop dat Holland daar tussen zal zitten. Verder hopen we zomer 2023 op de Europese festivals te kunnen spelen, dat is toch de beste manier om een hoop mensen tegelijkertijd te bereiken.
Zeker, jullie optreden op Graspop in 2015 kan ik me nog goed voor de geest halen. Het wordt wel weer eens tijd om daar op de planken te staan.
Nou, graag! Je moet begrijpen dat op het niveau waarop wij opereren, toeren best een risicovolle onderneming is. We moeten wel quitte kunnen spelen, snap je? Daarnaast zijn Jennie-Ann en ik ook ouders van een jochie van vier jaar, die moet naar school en heeft zijn ouders gewoon nodig. We kunnen dus niet altijd een langere periode op toer zijn. De festivals in de zomer zijn wat dat betreft inderdaad een uitkomst. Laten we hopen dat we elkaar daar snel kunnen treffen.
Als jullie zoon straks wat ouder is, moet je ‘m gewoon in de band laten spelen. Ben je van dat probleem ook af. Dat doen ze in Cheap Trick ook, en Wolfgang Van Halen heeft ook in de band van zijn vader gespeeld.
Hahaha, goed idee maar dat gaat nog wel even duren!
