Het Australische depressive black metal duo Austere kende een nederige start in de underground met twee albums, waarna het maar liefst veertien jaar stil bleef. Sinds ‘Corrosion Of Hearts’ in 2023 heeft de band een ware creatieve invasie van ideeën en krijgt men ondersteuning van Prophecy Productions, hetgeen hen toch een stevig duwtje in de rug gegeven heeft. Men bracht sindsdien wel elk jaar een album uit, want een jaar geleden was er ‘Beneath The Threshold’ en nu is het de beurt aan weer drie kwartier nieuwe post rock/black metal/shoegaze om te onderzoeken. Het goede nieuws is dat er telkens beterschap te melden is in de evolutie van Desolation en Sorrow. Zal deze tendens zich verder zetten op het vijfde album ‘The Stillness Of Disillusion’?

De openingstrack ‘Dissolved Exile’ heeft na vervormde gitaartokkels de screams as usual, maar het uptempo ritme en een opmerkelijke catchiness nemen me meteen bij de lurven. Zeker als men goed  luistert naar de fraaie gitaarsolo’s die er tussen meanderen. Eén van de punten dat we bij de voorganger aanstipten als een verbetering is de cleane zang en die doet ook haar intrede in het deels klaar gezongen ‘Time Awry’ dat als single gekozen werd. Ook deze song is stuwend en rockt er op los. ‘Redolent Foulness’ is zelfs helemaal clean gezongen en de niet opdringerige manier waarop dat gebeurt, kan ons wel bekoren. Het voegt melancholie toe aan de songs, toch een belangrijk element in depressieve metal en diens aanhangers. Luister maar hoe screams en cleane zang heel vloeiend wordt afgewisseld in ‘The Downfall’. Ook al is de algemene indruk nog duister en zwart, toch sijpelt er een vleugje speelsheid door. De muzikale evolutie van Sorrow (Tim Yatras) en Desolate (Mitchell Keepin) kent bijgevolg een aangenaam verloop. Trouwens, het laatste nummer ‘Storm Within My Heart’ is niet alleen het langste (bijna tien minuten), maar bevat ook de meeste woestheid.