Als een band of artiest besluit om een eerder uitgebracht album opnieuw onder handen te nemen is mijn eerste reactie een gefronste wenkbrauw. Was de eerdere versie dan slecht? Wat kun je toevoegen aan iets wat al een plaats vond in de eigen discografie. Zo ook toen ik vernam dat Jeff Waters met zijn Annihilator het ‘Metal’ album uit 2007/2008 opnieuw uitbrengt.

Nou is Waters wel iemand die zijn band en muziek echt aan het hart gaat dus was mijn frons ook uit nieuwsgierigheid. Wat levert ‘Metal II’ nou meer dan het origineel, de grote vraag. Behoorlijk wat is het opluchtende antwoord.
Naast een compleet nieuwe mix, door niemand minder dan Mike Fraser (AC/DC, Van Halen) voorzien werd er ook nieuw musicerend personeel ingezet en dat zijn ook niet de minsten. Drummer Dave Lombardo en zanger Stu Block (ex-Iced Earth, Ex-Into Eternity). Laat ik maar meteen stellen dat deze heren mogen blijven plakken in Annihilator. Meerdere kwartjes lijken te vallen namelijk.

Zoals gezegd; het album ‘Metal’ is het uitgangspunt en was in 2007 al tamelijk indrukwekkend, niet in het minst door een imposant aantal gastmuzikanten. Het album was ook een eerbetoon aan het genre metal en is dat door de wasstraat nog meer geworden. Hoe Dave Lombardo meerwaarde kan geven aan een band is overbodig uit te leggen, toch? Wat een power en drive, nog steeds! Stu Block is Iced Earth ontvlucht en heeft passend asiel gevonden in de band van zijn Canadese landgenoot. Hij trekt de nummers sterk naar zich toe en ik stel me nu al een live show voor met alle klassiekers, die zal hij ongetwijfeld zeer overtuigend weten te brengen.

Mike Fraser gaf het album wat meer ballen, zover het dat nog niet had en de twee covers; Heavy Metal Maniad (Exciter) en Romeo’s Delight (Van Halen) vallen nog steeds erg fijn uit. Jeff Waters, Eddie van Halen aanbidder bij uitstek nam het hardste nummer ter hand en weet het zeer respectvol uit zijn Eddie van Halen remake gitaar te toveren. Stu Block doet geen David Lee Roth imitatie gelukkig en dat is ook wat waard.

Opvallend is de grote gelijkenis met Sabbath’s ‘Children Of The Grave’ in de coupletten en in de nieuwe album opener ‘Chasing The High’ kun je zo Slayer’s ‘The Anti-Christ’ meebrullen. De knipoogjes die Waters er bewust insmokkelde? Ik zeg ja.
   

Ik kijk nu uit naar een gloednieuw Annihilator album met dit personeel, een band van deze statuur verdient wat meer roem, glans en erkenning dan dat het dusver kreeg. Het heeft de band niet altijd mee gezeten, hopelijk is dat nu in het verleden en is het full speed ahead…letterlijk!