Alluvial bracht in 2017 het instrumentale ‘The Deep Longing For Annihilation’ uit, maar dat was een valse start. Vier jaar later tonen ze hun ware aard. Oprichter/gitarist Wes Hauch – die je mogelijk kent van sessiewerk met Thy Art Is Murder – heeft nu zijn schaapjes op het droge sinds zanger Kevin Muller hem bijstaat. In hem heeft hij een ware kompaan gevonden met een gemeenschappelijk doel.

‘Sarcoma’ kan je, op basis van het hoogstaande gitaarwerk, ruwweg technische death metal noemen, maar brulboei Kevin krijgt veel ruimte en buigt die indruk om naar metalcore. De hectische muziek straalt urgentie uit, frustraties krijgen de vrije hand en gierende gitaren heersen in de korte songs. Want dat is nog een verschil met het debuut: de songs zijn erg compact, veel ruimte voor instrumentale jams is er niet meer, met ‘Sugar Paper’ als uitzondering op die regel.

De teksten zijn een catharsis van al wat Wes Hauch meegemaakt heeft in het leven en dat is nogal wat. Van een verhuis naar de andere kant van de VS om de drugsscene van California te ontvluchten tot in het leger gaan dienen en aldus in Irak belanden. We zullen het bij moderne metal houden om dit te omschrijven en in die optiek sluit Alluvial aan bij een hele reeks andere Amerikaanse bands die death metal net die injectie met hardcore geven waar we minder van houden. Desalniettemin is het genre populair en weet met name de jeugd deze kruisbestuiving dan weer wel te slikken. Luistertips: ’40 Stories’ en ‘Ulysses’.