Er lopen nogal wat bands rond met de naam Alastor, maar hier hebben we te maken met een Zweeds viertal dat psychedelische doom metal speelt sinds de oprichting in 2016. In 2018 bracht Alastor het debuutalbum ‘Slave To The Grave’ uit, nu is dit hun tweede wapenfeit. Als het debuutalbum over de dood handelde, dan gaat ‘Onwards And Downwards’ over waanzin en de collectieve duistere staat van de geestelijke gezondheid van de mensen. Volgens de band is het album meer gefocust en ruw.

De vier muzikanten – met drummer Jim Nordström als nieuwe kracht – ogen alsof ze uit de jaren zeventig komen en de sound van de band is dan ook erg vintage. Openingstrack ‘The Killer In My Skull’ en het navolgende ‘Dead Things In Jars’ zijn lange composities van acht en negen minuten vol zompige, lekker ronkende gitaren. Een egale cleane stem brengt de teksten heel relaxed in de woonkamer. Deze Robin Arnryd speelt ook bas, maar het zijn beide gitaristen Hampus Sandell en Johan Björmander die onze goedkeuring mogen wegdragen voor veel knap gitaarwerk. De solo’s zijn emotioneel en soms is er een buesy ondertoon. De single en videoclip ‘Death Cult’ is een pak sneller, het refrein blijft al vlug hangen. ‘Nightmare Trip’ is weer een lange, tragere track met al de eerst genoemde ingrediënten. Horen we daar op het laatste zelfs een viool?

Voor hetzelfde geldt komen deze lang aangehouden klanken eveneens uit een gitaar. Niet alleen doom horen we (met Black Sabbath als de oervaders), maar ook stoner rock. Twee minuten akoestische gitaar in ‘Pipsvängen’ vormt de voorbode voor de lange titeltrack. De muziek is vrij recht voor de raap, zonder complexe structuren, maar dat laat het geheel ademen, zodat we na ‘Lost And Never Found’ van een positieve muzikale ervaring kunnen spreken. Het geheel wordt soms ook nog ondersteund door keyboards, zoals Hammond orgel in de laatste song. Wie The Vintage Caravan en/of de terugkeer van Celestial Season toejuicht, doet er goed aan om ook deze Zweden van Alastor eens te checken.