Op 16 oktober van dit jaar overleed de legendarische KISS sologitarist Paul Daniel “Ace” Frehley. Eigenlijk leefde Ace Frehley al sinds 12 december 1976 in blessuretijd. Die avond werd de gitarist  tijdens een KISS show op het podium in Lakeland, Florida geëlektrocuteerd toen hij een niet geaarde reling vastpakte. Hij overleefde dat maar ternauwernood. In de tussentijd had hij door overmatig drank- en drugsgebruik ook al tien keer gestorven kunnen zijn natuurlijk. Het voorval in Lakeland leidde tot het nummer ‘Shock Me’, dat verscheen op het ‘Love Gun’ album uit 1977. Het eerste KISS nummer met de ‘Spaceman’ Frehley als vocalist.

Zijn dood op 16 oktober jongstelden kwam onverwacht en deed mij best veel. In mijn necrologie over Ozzy had ik het over het gevoel dat je hebt wanneer een ver familielid overlijdt. Het heengaan van Ace doet mij misschien nog wel meer. Frehley was niet alleen vanwege zijn muzikale escapades een (jeugd-)held. KISS was voor mij (en met mij vele rockende leeftijdgenoten) de eerste band die ertoe deed. Niet alleen vanwege de muziek dus, maar ook vanwege het imago en de verzamelbaarheid van de band. Naast de elpees waren er de zogenaamde witte elpees (die later stoer ‘bootlegs’ werden genoemd), shirts, posters en noem het allemaal maar op. Die verzamelwoede gaat bij velen tot de dag van vandaag door. Hoe dan ook: Ace Frehley was niet alleen een goede gitarist, in een goede band, hij was ook een superheld. Kijk zelf de film ‘KISS Meets The Phantom’ er nog maar eens op na!

Frehley ontpopte zich voor velen tot het meest populaire KISS lid. Hij was in ieder geval vooral lollig, getuige zijn aanstekelijke lach en (veelal) foute grappen, waar hij zelf vooral het hardste om moest lachen, vaak onder invloed van het één of ander. Aan de andere kant stond zijn afhankelijkheid van drank en drugs hem tijdens de loop van zijn carrière regelmatig in de weg. Ook zijn New Yorkse trots (soms gevoed door slechte managers of “verloofdes”) hielp hem niet altijd. Voorbeelden te over; de twee keren dat hij uit KISS stapte waren bijvoorbeeld allebei niet nodig geweest.

Als gitarist heeft Ace Frehley duizenden mensen, misschien wel miljoenen, geïnspireerd om een instrument op te pakken, te oefenen (iets dat Frehley zelf overigens nooit deed) en muzikant te worden. De één nog bekender dan de ander. Bandleden van Pantera, Anthrax, Skid Row, Pearl Jam, Alice in Chains en Rage Against The Machine lopen nog steeds met hem weg. En hoewel zijn gitaarspel vaak als “lui” werd omschreven, had de Spaceman een eigen stijl, die altijd zeer herkenbaar bleef. Ook als componist wist hij een potje te breken, al vind ik echt dat zijn hoogtepunt wat dat betreft al eind jaren zeventig werd bereikt. Signature nummers als het al genoemde ‘Shock Me’, ‘Rocket Ride’, ‘Hard Times’, ‘Torpedo Girl’ en ‘Dark Light’ (met die fenomenale solo) hebben vandaag nog niets aan kracht ingeboet. Ook niet door Frehley gezongen, maar wel gecomponeerde KISS tracks als ‘Getaway’ (van ‘Dressed To Kill’ uit 1975) en ‘Strange Ways’ (‘Hotter Than Hell’, 1974) misstaan niet in het repertoire van KISS.