AC/DC en The Pretty Reckless in Johan Cruijff Arena, Amsterdam – 5 juni 2024
“Ondanks het feit dat de band wel wat haarscheurtjes begint te vertonen, blijft een AC/DC-show anno 2024 nog steeds een enorme belevenis.“
Het is logistiek allemaal niet optimaal om de mega-formatie AC/DC op een woensdagavond in de Johan Cruijff Arena te plannen, zeker niet als op dezelfde avond ook Kane nog eens in de Ziggo Dome speelt. Het mag dus geen verbazing wekken als we de nodige files hebben moeten trotseren om in Amsterdam te komen en dat we een behoorlijk tijd in de rij hebben moeten staan om een parkeerplek te bemachtigen. Na het ondergaan van die ellende moeten we nog even in de rij staan om de Arena binnen te komen, maar dat hebben we wel over voor een avondje AC/DC. Gelukkig zorgen onze Australische vrienden er middels een ruim twee uur durende trip to memory lane voor dat de logistieke perikelen binnen no-time vergeten zijn.
10 juni 2024 I Tekst: Sjak Roks, fotografie: Hans Lievaart
De eerder gemelde beslommeringen zorgen er wel voor dat we pas bij het derde nummer van support-act The Pretty Reckless de Arena binnenstappen. Er zijn een paar dingen die opvallen bij binnenkomst: ten eerste blijkt de Johan Cruijff Arena zijn reputatie als eersteklas galmbak bijzonder veel eer aan te doen en dat blijft toch wel een behoorlijk domper voor de meeste bezoekers. Ten tweede is de bevallige zangeres Taylor Momsen bijzonder schaars gekleed in een blauw niemendalletje, waardoor ze visueel meteen alle aandacht naar zich toetrekt. Wellicht dat de vleermuis tijdens het optreden in Sevilla hierdoor ook getriggerd werd en dit lekkere hapje wel eens uit wilde proberen. Alle gekheid op een stokje, ook vocaal weet mevrouw Momsen zich vandaag moeiteloos staande te houden. Dat zorgt voor een goede respons bij het reeds in grote getale opgekomen publiek. En dat terwijl stilistisch gezien The Pretty Reckless behoorlijk afwijkt van de hoofdact. Nummers zoals de Soundgarden-cover ‘Loud Love’, ‘Make We Wanna Die’ en afsluiter ‘Take Me Down’ worden prima neergezet en dat zorgt er voor dat The Pretty Reckless een aardige opmaat is voor wat nog komen gaat.
Klokslag half negen is het dan de beurt aan het Australische metal-instituut AC/DC. De Arena is inmiddels goed volgelopen en dat lijkt de band extra energie te geven. Er wordt afgetrapt met een prima versie van ‘If You Want Blood (You’ve Got It)’, waardoor de mensenmassa meteen goed in beweging komt. Zoals altijd draait een AC/DC-show nog steeds om de gitaristische capriolen van bandleider Angus Young en de rauwe vocalen van Brian Johnson. Laatstegenoemde is inmiddels zesenzeventig jaar en met het verstrijken der jaren is zijn stem er niet bepaald beter op geworden. Daarom beperkt hij zich tot het netjes binnen de lijntjes inkleuren van de nummers en gaat hij zich niet te buiten aan vocale uitspattingen. Maar zelfs dan is duidelijk te horen dat de power van de heer Johnson danig tanende is. Bij de meeste nummers kan hij zich nog redelijk staande houden, maar bij typische Bon Scott-tracks zoals ‘Riff Raff’ en ‘Let There Be Rock’ wordt toch pijnlijk duidelijk dat er behoorlijk wat sleet op zijn stem zit. Dat kan het publiek echter totaal niets schelen, want de AC/DC-setlist is een feest der herkenning en waar Brian tekort schiet, vult het publiek dit gewoon aan.
De negenenzestige jarig Angus Young heeft zijn zaaktjes dan wel een stuk beter voor elkaar, want zijn gitaarpartijen klinken als vanouds. Natuurlijk zijn de heren een stuk minder actief op het podium dan vroeger, maar de typische duckwalk ontbreekt natuurlijk niet. Wat wel opvalt is dat er erg weinig interactie tussen band en publiek is, want een magere “Hello Amsterdam” is zowat alle communicatie van Brian Johnson gedurende de gehele set. Dat resulteert in een wat statisch optreden, waarbij er vele stiltes vallen tussen de nummers. Wellicht dat de band dit tegenwoordig nodig heeft om op adem te komen, maar het draagt zeker niet bij tot een optimale sfeer. Dat gezegd hebbende moeten we wel toegeven dat het muzikaal allemaal wel tot in de puntjes verzorgd is en daar gaat het toch om. Veel materiaal is afkomstig van het hit-album ‘Back In Black’, waarvan met name ‘You Shook Me All Night Long’, ‘Shoot To Thrill’ en ‘Hells Bells’ in positieve zin opvallen.
Verder wordt er natuurlijk ook erg regelmatig teruggegrepen naar de Bon Scott-periode. Het reeds genoemde ‘Riff Raff’ en de krakers ‘Highway To Hell’, ‘Whole Lotta Rosie’ en de met een uitgebreide gitaarsolo gevulde ‘Let There Be Rock’ doen de Arena op zijn grondvesten trillen. Ook de megahit ‘Thunderstruck’ kan natuurlijk niet ontbreken en die wordt zoals verwacht luidkeels meegezongen. In de toegit kom het oudje ‘T.N.T.’ nog langs alvorens traditiegetrouw wordt afgesloten met ‘For Those About To Rock (We Salute You)’. Ondanks het feit dat de band wel wat haarscheurtjes begint te vertonen, blijft een AC/DC-show anno 2024 nog steeds een enorme belevenis. Het overgrote gedeelte van het publiek verlaat dan ook bijzonder tevreden de Johan Cruijff Arena, zichzelf realiserend dat dit toch wellicht de laatste keer geweest zal zijn dat AC/DC live in ons landje te bewonderen is geweest.
Setlist AC/DC:
- If You Want Blood (You’ve Got It)
- Back In Black
- Demon Fire
- Shot Down In Flames
- Thunderstruck
- Have A Drink On Me
- Hells Bells
- Shot In The Dark
- Stiff Upper Lip
- Shoot To Thrill
- Sin City
- Rock ‘n’ Roll Train
- Dirty Deeds Done Dirt Cheap
- High Voltage
- Riff Raff
- You Shook Me All Night Long
- Highway To Hell
- Whole Lotta Rosie
- Let There Be Rock
Toegift:
- N.T.
For Those About To Rock (We Salute You)