De Amerikaanse black metal band Abigail Williams heeft al heel wat verschillende bezettingen gekend, maar het is overduidelijk het paradepaardje van Ken Sorceron. Een muzikant met een zwervend bestaan, zo lijkt het wel, want de locatie van de band is al tig maal veranderd. Van Arizona ging het naar NYC, dan LA, vervolgens Olympia, Washington en nu blijkt Ken in Texas te wonen. Daar valt het waarschijnlijk mee te verklaren dat de drie andere bandleden pas in de band zijn sinds 2023. Dat zijn niet de minste, want aan zijn zijde vinden we nu medegitarist Vance Valenzuela (Vale Of Pnath), bassist John Porada (ex-Nachtmystium, ex-Wolvhammer) en drummer Mike Heller (Fear Factory, Malignancy). Maar het is de muziek die telt en dat is een venijnige portie atmosferische black metal die we rauw lusten.

Sinds Abigail Williams tot volle rijpheid gekomen is, gaan we hen beter en beter vinden. Eerst waren er namelijk metalcore invloeden, maar die zijn gelukkig al lang de laan uitgestuurd. Het is van 2019 geleden dat het vorige album ‘Walk Beyond The Dark’ uitkwam, zes jaar later spreken we over hun zesde studioalbum ‘A Void Within Existence’. Daarop zou de stijl die de band ontwikkeld heeft zich verder ontplooien, maar nog veel intenser. Daar zijn we het mee eens. Luister maar eens naar de woestenij van ‘Still Nights’, vlak daarna gevolgd door de ultra weemoedige sfeer in ‘No Less Than Death’. Ken schreef het album in de kalme, stille uren van de nacht en kreeg zo een gevoel van eenzaamheid dat van veel dieper kwam dan hij verwachtte. Opener ‘Life, Disconnected’ heeft een zompige, diffuse klank waar de bas een prominente rol in speelt. Het is vrij log en slepend, maar de zwartgeblakerde screams snijden je bast open als een vlijmscherp mes. Verrassend is het prachtige ‘Nonexistence’ met zijn ruimtelijk klinkende leads en later erg atmosferische schoonheid. De songs worden langer naar het einde toe en kunnen bogen op scherpe screams met uitzondering van ‘No Less Than Death’ dat heel wat melancholische cleane zang bevat (al zijn er ook wel screams). Het is een album dat je een paar keer moet horen voor het kwartje valt, maar dan staat kwaliteit voorop. Dat zul je ontdekken.